نیر تبریزی » رباعیات » شمارهٔ  ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حاشا که بچشم من شبی خواب آید</p></div>
<div class="m2"><p>چون یادم از آن طرّۀ پرتاب آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گرد دلبر نوپری بیاید بر من</p></div>
<div class="m2"><p>تا حشر مرا ز دیده سرخاب آید</p></div></div>

شمارهٔ  ۵

حاشا که بچشم من شبی خواب آید
چون یادم از آن طرۀ پرتاب آید
گرد دلبر نوپری بیاید بر من
تا حشر مرا ز دیده سرخاب آید

هوش مصنوعی: شاعر ابراز می‌کند که هرگز خواب نمی‌بیند، چرا که یاد آن معشوق زیبا و دلربا در ذهنش همواره زنده است و او را به وجد می‌آورد. این معشوق به دل او می‌آید و زیبایی‌اش باعث می‌شود که حیات و شادابی را در وجودش احساس کند.

شمارهٔ  ۳

شمارهٔ  ۴

هوش مصنوعی: هرگز خواب به چشمان من نمی‌آید، چون یاد تو که با آن زیبایی‌ات در ذهنم است، مرا بیدار نگه می‌دارد.

حاشا که بچشم من شبی خواب آید

چون یادم از آن طرّۀ پرتاب آید

هوش مصنوعی: یک دختر جوان و زیبا به سراغ من می‌آید و با حضورش باعث می‌شود تا تمام غم و غصه‌ها از چشمانم پاک شود.

گرد دلبر نوپری بیاید بر من

تا حشر مرا ز دیده سرخاب آید

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده