هوش مصنوعی: من از او باخبرم، ولی از خودم بی‌خبرم. در حضور او صدایی از من نمی‌آید که بگوید من هستم.

هوش مصنوعی: بگو که این پیرهن از دردها و سختی‌ها پر شده است، زیرا همه وجود من تحت تأثیر بلاها قرار گرفته و من تنها این پوشش هستم.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای کنارم بمان تا احساس شوق را در وجودم بپوشانم، مانند لباسی بر تنم. نشان دهنده عشق و زیبایی‌ات را به من هدیه کن، مثل تیرکی که به هدف می‌نشیند.

هوش مصنوعی: عشق درخشش و زیبایی بهار را دارد. کجا رفت آن بهشت که لاله‌ها را به دامان خود می‌کشاند و آنها را از باغ به خوشی‌های بهشت می‌برد؟

هوش مصنوعی: امروز روزی است که باید به عهد و پیمان خود عمل کنیم، پس ای عقل، به جلو برو تا دشمن به فکر شکستن پیمان من نیفتد.

هوش مصنوعی: عشق دشمنان پست، کسی را به زمین نمی‌اندازد. بی‌فایده است که بگویید برای من بی‌احترامی کرده‌اند؛ این افراد نمی‌توانند حتی کنش‌های ناپسندشان را بر روح من اثر بگذارند.

هوش مصنوعی: ندایی از عالم غیب به من می‌رسد، که شمر کجاست؟ به من بگو کجا است، کسی که یادآور عهد قدیمی است.

هوش مصنوعی: احساس تنهایی و ناامیدی در من افزایش یافته است. ای تیر غم، مرا مجروح نکن و مرا به سمت سرزمینم بازگردان.

هوش مصنوعی: عشق به قدری به من رنج و درد داده که اکنون قلبم به شدت می‌سوزد و زخم‌های من همچنان فیزیکی از بدنم نمایان هستند.

هوش مصنوعی: عجب نیست اگر من از دیار فارس به سمت تو بیایم تا با کلامی شیرین و دلنشین تو را ستایش کنم.