هوش مصنوعی: عاشق شهید که در حال حاضر در وضعیت سختی قرار دارد، تویی که می‌خواهی به او آسیب برسانی، باید بدانی که او توانسته زره‌اش را از تن خود جدا کند و با این وجود در برابر تو ایستاده است.

هوش مصنوعی: اگر دشمن لباس زره را به غارت ببرد، چه جای نگرانی است وقتی که زلف‌های پر از زیبایی او همچون جوشنی برای تنش هستند.

هوش مصنوعی: آسمان چه بارانی به باغ گل‌ها می‌بارد که خونی از چشم لاله‌ای که رنگش گرفته، فرو می‌ریزد.

هوش مصنوعی: شخصی به‌خاطر خوش گذرانی به نینوا می‌رود، جایی پر از شقایق و گل‌های زیبایی که زخم‌های چمن‌های آن را می‌بیند.

هوش مصنوعی: شاهی که لباسش از حریر بهشتی بود، هرگز نپذیرفت که دشمنش جامه‌ی کهنه‌اش را بر تن کند.

هوش مصنوعی: لبی که از دم روح قدس به سخن آمد، شگفت‌انگیز است که چگونه آن را در دهنش بریدند و خاموش کردند.

هوش مصنوعی: بدن ضعیفی که مدت زیادی باقی نمانده است، بیهوده خود را در میان خار و علف‌های هرز هدر داده و کفن خود را آماده کرد.

هوش مصنوعی: دیگر چه خبری از یوسف می‌تواند به کنعان برسد، در حالی که گرگ قبا پوشیده و پیرهنش را پاره کرده است؟

هوش مصنوعی: ای کاش که آسمان، مانند زمانی که فرمانروایی جم بر باد رفت، به همین اندازه به خاتمی از او قناعت می‌کرد و اهرمنش را در همین حد نگه می‌داشت.

هوش مصنوعی: چراغی که با دوده می‌سوزد، نور خود را از آسمان به یثرب (مدینه) می‌تاباند و باعث می‌شود که ابهت و شکوه او از قصر شام (دمش) ناپدید شود و جای خود را به بخار و دود گردهمایی بدهد.

هوش مصنوعی: زمانه به طوری پیش رفت که زیبایی و رونق باغ فاطمه چنان از بین رفت که دیگر فقط یادگارهایی از آن، مانند گل‌های ارغوان و یاسمن، باقی مانده است.

هوش مصنوعی: آسمان که صدایش سخن خداوند بود، شایسته نیست که به ظلم و نادانی برخی افراد چوب زده شود و مورد آزار و اذیت قرار گیرد.

هوش مصنوعی: گاهی او را در محل عبادت نشاندی، گاهی در عمق تنوره (آتشگاه)، گاهی بر نیزه (سلاح)، گاهی بر درخت و گاهی بر زانوهایش.

هوش مصنوعی: آیا وفای تو با عذاب روز هجرت متناسب نبود؟ تو چه قدر درازای نفس کشیده‌ای، در حالی که جان آزمایش شده‌ات تحت فشار است؟