نیر تبریزی » لآلی منظومه » بخش ۴۷ - رباعی در آستان مقدس حضرت علی بن موسی علیه السلام گفته

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شاها ز تولای تو مستم دستی</p></div>
<div class="m2"><p>جز دامن تو نیست بدستم دستی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر دست ز پا فتادگان میگیری</p></div>
<div class="m2"><p>بالله که من از پای نشستم دستی</p></div></div>

بخش ۴۸ - رباعی در آستان مقدس حضرت علی بن موسی علیه السلام گفته

شاها ز تولای تو مستم دستی
جز دامن تو نیست بدستم دستی
گر دست ز پا فتادگان میگیری
بالله که من از پای نشستم دستی

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق عمیق و وابستگی شاعر به معشوقش است. او از حالت مستی و بی‌تابی خود سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که تنها دست معشوقش را در دست دارد. همچنین اشاره می‌کند که اگر معشوق به کسی که در حال افتادن است کمک کند، او نیز از پای نشستن برمی‌خیزد و به او تکیه می‌کند. در کل، این شعر احساسات عاشقانه و نیاز به وجود معشوق را به تصویر می‌کشد.

بخش ۴۶ - رباعی در آستان مقدس حضرت علی بن موسی علیه السلام گفته

بخش ۴۷ - رباعی در آستان مقدس حضرت علی بن موسی علیه السلام گفته

هوش مصنوعی: ای شاه، من از عشق تو شیدا و مست شده‌ام و جز دامن تو هیچ یاری در دست ندارم.

شاها ز تولای تو مستم دستی

جز دامن تو نیست بدستم دستی

هوش مصنوعی: اگر به افرادی که در دستانشان ناتوانی وجود دارد کمک کنی، به خدا قسم من هم از نشیندم و دستم را از پاهایم می‌گیرم.

گر دست ز پا فتادگان میگیری

بالله که من از پای نشستم دستی

بخش ۴۷ - رباعی در آستان مقدس حضرت علی بن موسی علیه السلام گفته

اطلاعات

برگردان به زبان ساده