هوش مصنوعی: برادر عزیزم، در این دشت با تو هستم مانند بلبل ناراحتی که در میان گل‌ها می‌نوید.

هوش مصنوعی: من اکنون از بودن با تو خوشحالم، اما افسوس که باید برویم و از این سرزمین دور شویم.

هوش مصنوعی: برادر، وقتی که تو را در آغوش می‌کشم، چنان نزدیک می‌شوم که احساسی از درد و زخم را از پا تا سرم حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی شب می‌شود و به خواب می‌روم، تمام نگرانی‌ها و مشکلات به سراغم می‌آیند، اما من خیال تو را در آغوش می‌گیرم و آرامش پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: برادر گلشن، درستی و زیبایی تو را می‌گویم؛ اما درد و رنجی که من می‌کشم، ناشی از کینه و دشمنی‌هاست. در واقع، من در مسیر شب و تاریکی هستم در حالی که تو در روشنایی و زیبایی قرار داری.

هوش مصنوعی: به بهشت بپرداز و شکوفا شو، اما من در گوشه تنهایی‌ام فقط از بی‌کسی شکایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر برادر همراه غم را داشته باشی، چه احساس کن، و اگر تنها کمی از درد را تجربه کنی، چه فایده‌ای خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: اگر یکی از این سه حالت غریب بودن، یتیم بودن یا اسیر بودن برای کسی وجود داشته باشد، او چه سرنوشتی خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: بعضی برادران و خواهران هستند که در سختی‌ها و لحظات دشوار زندگی، به کمک یکدیگر می‌آیند و همیشه در کنار هم هستند.

هوش مصنوعی: چنان دوری از تو موجب شده که دشمن امروز از غم او به حالش اشک بریزد.

هوش مصنوعی: برادر، من از دنیای اینجا دل بریدم و ارتباطم را با آن قطع کردم.

هوش مصنوعی: گل نچیدم از این باغ، افسوس که دستم از دامان تو دور افتاد.

هوش مصنوعی: من در دل خود دردهایی دارم که به جای بیان کردنشان، تنها در درون خودم آنها را می‌سوزانم.

هوش مصنوعی: برادر، تو رفتی و هیچ‌گاه نداشتی که ببینی چه طور من به دنبال غم و اندوهی که بر سرم آمده، کشته شدم.

هوش مصنوعی: ای برادر، طاقت من به آخر رسید و بنیاد وجودم از پاهایم فرو ریخت.

هوش مصنوعی: سری به سمت من بیاور و یک لحظه در آغوشم بگیر، زیرا که قاتل در دست من است و خنجر در حال آمدن است.