هوش مصنوعی: برادر، نبودن تو باعث شده که دنیا در چشمانم کوچک و تنگ به نظر برسد. بی‌دلیل از سرنوشت خود شکایت می‌کنم و ناله می‌زنم که چرا اینگونه با من رفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: من در جستجوی آشیان مرغی هستم که پر و بالش را گم کرده و از هر طرف دامن قوم و خویش را پر از سنگ می‌بینم و بر این حال خود ناله می‌زنم.

هوش مصنوعی: زنجیرهای ظلم و ستم به دور گردن من تنگ نیست، زیرا من از آن رو می‌گویم که پرنده‌ افسانه‌ای (عنقا) از گردن‌بند آهنی شرم دارد و من از این موضوع شکواییه دارم.

هوش مصنوعی: بلبل به علت جدایی از گل شکایت می‌کند و من نیز از ترس و غم هنوز دامن وصال تو را در دست دارم و در حال ناله هستم.

هوش مصنوعی: به معشوقم حقایق دل را نگفتم. ای اشک‌های یاری‌دهنده، در حالی که دلم در اضطراب است، از ناله‌ام فریاد می‌زنم.

هوش مصنوعی: برادر مرده را با نالیدن و گریه کردن مورد تسلی قرار می‌دهند، اما من در عوض به سلامت خود می‌نازم و با نای و دف و چنگ به بیان احساساتم می‌پردازم.

هوش مصنوعی: در میان بیابانی وسیع قرار دارم و مقصدی را نمی‌بینم. در این جهان تاریک، دزدانی در کمین هستند و مسیر پر از سنگ و سختی است. به همین خاطر به شدت شکایت و ناله می‌کنم.