هوش مصنوعی: زمانی که مسیر شهادت را در پیش گرفتند و در میان گروهی از اسیران قرار گرفتند، هزاران نگرانی و اضطراب داشتند.

هوش مصنوعی: هر کس که در سوگ یکی از شهیدان نشسته است، مانند این است که با او درد و رنج‌هایش را در میان می‌گذارد و از حال خود و غم‌هایش صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: در آن دوران، زینب با دل شکسته و ناله‌ای دردناک از ظلم و ستم آن قوم بی‌ایمان شکایت می‌کرد.

هوش مصنوعی: برادرش را از سر شوق در آغوش گرفت و گفت: "چه زمانی زخم‌های دلم را درمان می‌کنی؟"

هوش مصنوعی: به کدامیک از اعضای تو بوسه بزنم که نپسندد و نداند این کار چه معنایی دارد؟ مثل درویشی که نمی‌داند بر سر سفره‌ی سلطان چه باید کرد.

هوش مصنوعی: این تو هستی که در کنار من هستی و در پس رقیبان دردسرهایی دارد، و من هم بدون تو در پی راهی به صحرا هستم.

هوش مصنوعی: تو سفر کردی و به دل من آسیب زدی، و آسمان که نماد مصیبت و سختی است، بی‌فرجام بر دل من بارید.

هوش مصنوعی: فراق و دوری با صبر من چنان کرد که گویی بادی، غباری که بر دشمن نشسته بود را به جان من آورد، مثل اینکه سیلی به علف‌ها زده باشد.

هوش مصنوعی: تو و من پس از اینکه از این مردم عزیز مراقبت کردیم، و بعد از اینکه از این جمع بی‌نظم پرستاری کنیم.

هوش مصنوعی: درد فقدان و جدایی تو چنان عمیق است که حتی صبر و تحمل هم نمی‌تواند به من کمک کند.