هوش مصنوعی: دختر ساقی در مجلس را باز کرد و زلف‌هایش به خوشبویی گل سمن می‌مانست. حالا مهمانان باید دامن خود را پر از معانی و زیبایی‌هایی کنند که در این مجلس وجود دارد.

هوش مصنوعی: زیبایی تو چهره‌ی ایاز را تیره کرده است. ای صبح، به محمود بشارت بده!

هوش مصنوعی: اگر چشم زلیخا این زیبایی را ببیند، حاضراست یوسف خود را به بهایی اندک واگذار کند.

هوش مصنوعی: وقتی دوستی در کنار ماست، هیچ چیزی برای شادی و خوشی کم نیست. پس بی‌جهت ساز را به صدا نیاور، صدای عود را نزن.

هوش مصنوعی: گفت‌وگو با انسان‌های خوب از هر نوع مقام و عنوانی بهتر است؛ چرا که آن گفت‌وگو باعث شور و شوق همراه با موسیقی و آواز می‌شود.

هوش مصنوعی: موهای مشکی او به اندازه کافی زیباست که آتش و رنگ و بوی خوش مجلس ما را به باد دهد.

هوش مصنوعی: وقتی که بخت من به نام تو متصل شد، دیگر از سرنوشت خوب چیزی نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: بخاطر وصل تو، وعدۀ فردا را فراموش کرده‌ام؛ حالا دیگر داستان حاضر به خاطر غمی که از فقدان تو دارم، برایم مهم نیست.

هوش مصنوعی: هر شب به خواب من می‌آید و حسودی می‌کند، زیرا در آغوش کسی دیگر چشمانش را آلوده می‌کند.

هوش مصنوعی: عجب که آتش ابراهیم مرا نمی‌سوزاند؛ اگر آتش نمرود بر ابراهیم سرد شد.

هوش مصنوعی: ای پزشک، داروی مرگم را به من بده، چرا که دیگر امیدی به بهبود دل ناتوانم نیست.

هوش مصنوعی: چشم‌های خود را به زیبایی‌ها دوخته‌ایم و این کار غلطی بود، زیرا نگاه ما مانند تیری بود که زره داود را پاره کرد.

هوش مصنوعی: از این طبیعت پربار، اندوخته‌هایی از جواهرات درخشان را در درگاه پادشاه نثار کن.

هوش مصنوعی: رئیس عرب، صاحب قدرت و مقام والای مدیریتی، مانند نور آفتاب وجود و سایه‌ی پروردگار است.