هوش مصنوعی: عشق و محبت من به او مانند نوشیدن می‌ماند، اما با وجود این همه احساس، امیدی که او روزی به من وفا کند در دل دارم.

هوش مصنوعی: کسی که با کج‌فهمی خود، هنری را به اشتباه خلق کرده، باید از زیبایی‌های چهره و اندامش شرمنده باشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که گروهی با پرچم سبزشان به میدان بیایند، انتقام من را بگیرند و به خاطر لبانم که به مانند خون سیاووش داغ و پر از احساس است، تلافی کنند.

هوش مصنوعی: به او گفتم که چه چیزی بین دو لبت است، او گفت که هیچ‌چیز. ای دل، کمی از رمز و راز لبانش را بنوش.

هوش مصنوعی: موهای مشکی، خال، خط چشم و مژه‌ها در صف، بر روی چشم چون خاک راهی است که ترک‌های سیاه‌پوش در آن عبور کرده‌اند.

هوش مصنوعی: دیروز به خاطر زلفش دلم را شکستیم و بوسه‌ای هم رد و بدل کردیم. ای خدا، امیدوارم این کشمکش و جدایی را فراموش کنیم.

هوش مصنوعی: لبان خاموش او همچون آتش، بر وجود من اثر گذاشته و جانم را فدای آن آرامش سوزان می‌کنم.

هوش مصنوعی: آن بوی خوش که به روز می‌رسد، نشانه‌ای از خوش‌اقبالی و پیوند تو با معشوق است، حتی در خواب هم این بیداری و شادابی را حس کنم.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به زیبایی و جذابیت زلف معشوق اشاره دارد و می‌گوید که این زلف پرچین، نمایانگر عظمت و وقار توست. زلف‌ها به گونه‌ای هستند که می‌توانند به شکوه و زیبایی تو بیفزایند و باعث جلب توجه شوند.