هوش مصنوعی: دیگر نمی‌توانم این دل بی‌قرار و ناآرام را به زنجیر بکشم، چرا که صبر من در برابر عشق و شوق بی‌حساب تمام شده است.

هوش مصنوعی: ناراحتی تو در روزی به دل من مستحضر شد که به خاطر آن، با احترام از صبر و تحمل معذرت خواستم.

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو مانند کتابی است که با خطی زیبا نوشته شده، و چه شگفتی دارد اگر این خط زیبا بتواند زیبایی را در دفتر بنویسد.

هوش مصنوعی: دوست من به من گفت که در این مسیر چاهی وجود دارد، و از آنجایی که اینجا خطرناک است، باید با احتیاط رفتار کنم تا بتوانم تو را ملاقات کنم.

هوش مصنوعی: عزیزم، جان من به لب‌های شیرین تو وابسته است. آب را از ماهی دریا دور نکن.

هوش مصنوعی: به هیچ عنوان اجازه نده که خاکیان و پابرهنگان، که از تو دور شده‌اند، از دید تو پنهان بمانند. هیچ سلطانی نمی‌تواند مانع تماشای آنچه‌ که برای‌ تو اهمیت دارد، شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که کسی به زور و به تکلّف طعم شیرینی را نچشد، نباید قند را برای او بیاورند.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم از این معشوق دست بکشم و از من عذرخواهی کن. زاهدی که در مسجد و کشیشی که در کلیسا هستند، این را درک نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: از موهای بلندت خواهش می‌کنم که شب‌های تنهایی‌ام را در عمرم حساب نکنی.

هوش مصنوعی: اگر گل تکبر و ناز کند، این رفتار او را باید به حساب زیبایی‌اش گذاشت. در چنین حالتی، شکایت بلبل عاشق از خاری که در کنار گل است، بی‌مورد خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی هنوز به یاد تازگی و زیبایی تو هستم، به همین خاطر همه جا را با گل و سبزهٔ وحشی دوست دارم.

هوش مصنوعی: از عشق و زیبایی معشوق بگو، زیرا دانش و اطلاعات بدون احساس و لذت ارزش چندانی ندارند.

هوش مصنوعی: از دیدن زیبایی و جذابیت چهره‌ی او، دیگر به تفاوت‌های بین دین و کفر توجه نکن. زیبایی او آنقدر افسونگر است که مرزهای اعتقادی را در هم می‌شکند.

هوش مصنوعی: اگر شعری از من بگذرد، چه تعجبی دارد؛ چرا که زیبایی دل‌انگیز من فراتر از حد و اندازه‌ها بوده است.

هوش مصنوعی: نه به دنبال شهرت و نام باش و نه به قدرت و ریاست دلخوش کن، بلکه از دست نده رسوایی و بی‌اعتباری این جهان را.