هوش مصنوعی: هر زمانی که یاد تو به سراغم می‌آید، مانند نیی که در فراق تو می‌نالد، قلبم از درد تو به فریاد می‌آید تا زمانی که نفس دارم.

هوش مصنوعی: همه عاشقان به خاطر ظلم و ستمی که از طرف معشوقانشان می‌بینند، شکایت و ناله می‌کنند. اما من تنها به خاطر تو فریاد می‌زنم تا تو از خواب غفلت بیدار شوی.

هوش مصنوعی: دلبر زیبای من، ناز و دلربایی‌های تو باعث شده که بسیاری از عاشقان به دام عشق تو گرفتار شوند. همه در حال ناله و آرزو هستند که رسیدن صیاد (عاشق) به تو، نزدیک‌تر شود.

هوش مصنوعی: خیلی عجیب است که این همه خانه‌ای که بر اثر زلف تو ویران می‌شود، گرد خوشبختی به دامان کسی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: دل من مدتی است که به خاطر نابسامانی‌های زندگی در تنگناست و امیدوارم که با غم تو، به آرامش و سرسبزی برسد.

هوش مصنوعی: من در دایره زلف تو می‌چرخم که تو را به دلم بپذیرم، هرچند هرچه بر سرم بیاید، در نهایت آزاد خواهم شد.

هوش مصنوعی: هر چه که از لب شیرین تو به من برسد، می‌تواند کوه‌ها را جابجا کند، حتی اگر بر سر فرهاد بیفتد.

هوش مصنوعی: چه ocurrió en آن دنیا که همه موجودات از غم و درد رنج می‌برند، حتی اگر دیگران خوشحال به نظر برسند؟

هوش مصنوعی: آیا این عشق دیوانه‌کننده است که در هر گوشه‌ای، هر لحظه، تصویر تو را مانند موجودی افسانه‌ای در ذهنم می‌سازد؟

هوش مصنوعی: به دلیل سختی‌های زندگی و مشکلاتی که به من می‌رسد، خداوند به من توجه نمی‌کند. اما با این حال، این درد و ناله من در صبحگاه نداهایی به گوش می‌رسد که نشان‌دهنده‌ی دلسوزی و همدلی دیگران است.

هوش مصنوعی: غم تو، دل نازک من را پاره پاره می‌کند. چه جای تعجبی دارد که مانند نوعروسی که به خانه داماد می‌آید، به دل من هم سر بزنی.

هوش مصنوعی: در دل آب، سایه‌ی زیبای او مانند نهر جانرود خودنمایی می‌کند و از دید همه این‌چنین جلوه‌گر می‌شود که گویی شط بغداد در حال آمدن است.