هوش مصنوعی: افرادی که خوشحال و شاداب بودند، با نوشیدن شراب لب‌های خود را شاد کردند و بر روی جام‌ها، خم‌ها و پیمانه‌ها ضربه زدند.

هوش مصنوعی: خسرو حسن تو، زمانی که نرگس زیبایش را با نگاهی مست و شگفت‌انگیز باز کرد، صدای خوش غنای زندگی در بالای میخانه به گوش رسید.

هوش مصنوعی: چهره‌ات را نمایان کن تا همه متوجه شوند که داستان یوسف نه داستانی خیالی، بلکه حقیقتی واقعی است.

هوش مصنوعی: دل آشفته و دیوانه‌ام، زنجیره عقل را از سر تو بریدند و به موی تو به‌طور حکیمانه‌ای بند زدند.

هوش مصنوعی: خرمن مشک تیره‌ای بود که در صبح زود با باد می‌رفت، زمانی که موهای تو را شانه زدند.

هوش مصنوعی: تنهایی و غمگینی که بر دل کودکان می‌نشیند، نباید بر زیبایی تو آسیب بزند و باعث زشتی شود. اگرچه آن‌ها سنگ به دیوانگان می‌زنند، ولی نباید این موضوع زیبایی و لطافت چهره‌ات را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: زاهد و دانه‌های تسبیح و من و نقش زیبای تو، چه کنم؟ دام‌هایی که مرا درگیر کرده، بر سر این دانه‌ها قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: ای دوست، صدای غم‌انگیز تو برایم آشناست، مانند ناله‌ای که مطربان در جشن و نشاط سر می‌دهند، اما غم من به من یادآوری می‌کند که راهی بیگانه را در پیش گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: پرندگان بی‌خبر از تأثیر شعله‌های عشق هستند و فقط به این دلیل است که سرنوشتشان به نام من، پروانه، رقم خورده است.

هوش مصنوعی: سر ما و قدم دوست، در کنار هم قرار گرفته و همچون ملوک نشسته‌اند. آنان بر روی بالشی از احترام و تمکین، آرام گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: دل من از شدت ضربه‌هایی که خورده، به تنگ آمده است؛ زیرا دشمنان، خیمه‌گاه ما را به ویرانی کشیده‌اند.