هوش مصنوعی: اشتیاقی در دلم به خاطر شیرینی زیبایی‌ات دارم که دلم می‌خواهد از دهان جذاب تو بوسه‌ای بزنم.

هوش مصنوعی: من اگر گناهی ندارم، تو برای من بهانه‌تراشی نکن ای عزیز، چرا که من به کنایه‌ها و سرزنش‌هایت عادت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دل ساده ما نیاز به فریب و تله‌ای از زیبایی ندارد، چرا که با یک لبخند و شیطنت کودکانه، به راحتی فریب جذابیت تو را می‌خورد.

هوش مصنوعی: تو به مانند مجسمه زیبا و برتر از آن، به خاطر لطف و خوبی‌ات، هستی که به یک آرایشگر این امکان را می‌دهی تا زیبایی و رنگ را به چهره‌ات ببخشد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر تو به رقیب خود قلبت را تسلیم کنی، چه دلیلی داری که از او گله‌مند باشی؟ خودت هم به ما توجه نمی‌کنی و این امر نشان می‌دهد که مشکل از توست نه رقیبت.

هوش مصنوعی: گناه از نویسنده است که به یاد تو وفادار نماند و ما به خاطر این داستان، از او شکایت داریم.

هوش مصنوعی: تو رفتی و من در این فکر هستم که اگر بخواهم از جانم وداع کنم، به چه درد می‌خورد که هنوز جانم در دل وجود دارد اگر تو در کنارم نیستی؟

هوش مصنوعی: دل من را به خواب خوشی ببر که دیگر امیدی به دیدن تو ندارم.

هوش مصنوعی: دل پر از شکیبایی ما نه به خودمان سپرده شده و نه به زاری و التماس نرم می‌شود.

هوش مصنوعی: عجب نیست اگر دل خود را فدای تو کنم، ای معشوق، زمانی که زیبایی‌های عجیب و شگفت‌انگیزت را مانند شفافیت آینه ببینم.

هوش مصنوعی: تو همیشه به فکر خودت هستی و به این که چقدر به خودت می بالی، اما برای من که به خاطر تو در آتش عشق سوخته‌ام، اهمیتی نداری.

هوش مصنوعی: هرگاه به کوی معشوق قدم می‌گذاری، خود را در نظر بگیر و مراقب باش. زیرا اگر غرور تو را به اوج ببرد، در نهایت به سرزمین افت و ذلت می‌افتی.