هوش مصنوعی: امروز همه جا پر از گل‌ها و عطرهای خوشبویی مانند گل نسرین و سوسن است، و این مو و زیبایی‌ها را نمی‌توان با عطرهای مصنوعی و گران‌قیمت مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که از سرم می‌گذری، لطفاً یک لحظه بایست تا من تو را به پای خودم بیفشانم، همان روحی که در بدنم وجود دارد.

هوش مصنوعی: آتش عشقی که به حافظه‌ی گذشته و ناموس من لطمه زده، اکنون به داستانی تبدیل شده که در دنیا مطرح است.

هوش مصنوعی: آسمان زلف تو از ناراحتی صدای آهم آرامش ندارد، چون دل من در آتش است و باد با شدت می‌وزد.

هوش مصنوعی: در شگفتی‌ام که چرا این همه زیبایی و جلوه را به کسی می‌دهی که چهره‌اش بر تاریکی و درد جهان قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر ماه بخواهد به زیبایی خود مباهات کند، چه اهمیتی دارد؛ چون زیبایی چهره تو مانند ماهی درخشان و روشن است و جلوه‌گری‌اش همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: زلف‌های تو مانند قفسی برای پرنده‌ای است، یا مانند گل‌هایی است که در حصار هستند، یا مانند ماهی است که در میان خوشه‌های گندم قرار دارد.

هوش مصنوعی: پس از تو دیگر نیازی به صحرا و گل‌زار ندارم، چون من مانند اشک‌های قرمز رنگی هستم که دامن صحرا را تر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من دیگر به نصیحت‌های کسانی که در گذشته پیش‌بینی می‌کردند، گوش نمی‌دهم؛ چرا که این نصیحت‌ها مثل داستان شتر و سوراخ سوزن است و هیچ ثمری برایم ندارد.

هوش مصنوعی: ای کاش غم و ناراحتی از دوست به وجود نیاید، حتی اگر روزگار ما به آرزوی دشمنانمان باشد.