هوش مصنوعی: عمر طولانی و کهن انسان به اندازه‌ای نیست که بتواند با درگیری و کشمکش موی تو، جانش را به خطر بیندازد، ای جوان تازه‌نفس.

هوش مصنوعی: دل ما و آرزوهای ما به نگاه تو وابسته است، اما من با این وضعیت ناشناخته و بی‌نشانم، این همه معنا و ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: اگر ساقی با لطف و محبت به سراغم بیاید، شاید بتوانم این بار سنگین و دشوار را راحت‌تر تحمل کنم.

هوش مصنوعی: ای زاهد، تو از راه خواسته‌های نفسانی دور مانده‌ای و در عین حال، لذت هم‌خوابی با حوریان بهشت را درک نکرده‌ای، این همه بهشت و لذایذ دنیا نیست.

هوش مصنوعی: چند بار باید مانند سکندر به دنبال آب زندگی بگردی؟ از ظلمت‌های این دنیا رها شو، چون این دنیا به این اندازه‌ای که فکر می‌کنی نیست.

هوش مصنوعی: فقر با بالش‌های سخت و کلاه‌های ساده، چه جایگاهی دارد در مقایسه با لذت‌های زندگی مرفه و حاکمیت؟ همه‌ی این زیورآلات و تجملات بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: خیمهٔ ما را در بر بلندای آسمان بزنید، زیرا این فضای گستردهٔ هستی به همین اندازه محدود نیست.

هوش مصنوعی: اگر هر لحظه هم از لب شیرین او عسل بریزد، جای شگفتی نیست که این دهان کوچک نتواند این همه شیرینی را تاب بیاورد.

هوش مصنوعی: دست‌های زیبا و نقره‌ای تو هرگز نباید آزرده شوند؛ زیرا حتی اگر در دل آسیب ببیند، تأثیر تیر و کمان در آنجا به اندازه‌ای برای نگرانی نیست.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که کاروان‌ها به تاراج می‌فرستند، کشورهایی که غارت شده‌اند، به این مقدار نیستند.

هوش مصنوعی: من صدای شاداب و سرزنده‌ی زنان پیر را می‌شنوم و از درگیری و جنگ تیراندازان نگران نیستم. این همه چیز نیست.