هوش مصنوعی: قاسم، جوانی که در باغ زیبای حسن پرورش یافته و همچون مرواری درخشان و شاداب در دریای مشکلات و چالش‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: شیر غران و پرشور، که با مشکلات و مصائب زیادی دست و پنجه نرم کرده، مانند تازۀ دامادی است که در میدان نبرد کربلا جان خود را فدای آرمان‌ها و اعتقاداتش کرده است.

هوش مصنوعی: یک جوان چهارده ساله که هنوز در حال رشد و شکوفایی است، در شب زیبای ماه پوشش چادری را به دوش کشیده و به سال‌های سابق خود فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: اندام او همچون شمشاد در باغ عشق است و او الگوی زیبایی در دنیای عشق به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: در اینجا به ذکر دو شخصیت بزرگ پرداخته شده است. یکی از آن‌ها که از خانواده‌ی حسن است، در حیا و ادب و شخصیت برجسته شناخته می‌شود. دیگری، حیدر، به خاطر شجاعت و قدرتش در میدان جنگ معروف است و به عنوان کسی که دشمنان را شکست می‌دهد، شناخته می‌شود. این عبارت نشان‌دهنده‌ی ویژگی‌های بارز و برجسته آن‌هاست.

هوش مصنوعی: با ناله و گریه نزد پادشاه رفت و خواستار عزم قربانی کردن شد.

هوش مصنوعی: شاه گفت: ای کسی که در باغ ارم حسرت می‌خوری، برو و در باغ جوانی خوش بگذران.

هوش مصنوعی: مانند سرو، از درد و غم رها باش و زندگی را با شادی و سرخوشی سپری کن.

هوش مصنوعی: آرام باش ای زیبا، با ناز و راه رفتن خود به این بیابان که پر از خطر و تله‌هاست، توجه کن.

هوش مصنوعی: خداوند، ای آهوی خوشبو و زیبا، تیرهای باران بر دشت و کوهستان می‌بارد.

هوش مصنوعی: بوی خون در فضا پراکنده است و در کوه و دشت، کسی نیست که به امید بازگشت به زندگی یا به حالت عادی، آرامش پیدا کند.

هوش مصنوعی: آیا درست است که این گل زیبا زیر پاهای اسب‌ها له شود و نابود گردد؟

هوش مصنوعی: آیا درست است که این چهره زیبا در میدان جنگ و در خون غوطه‌ور شود؟

هوش مصنوعی: قاسم گفت: ای سرور گرامی، تو صاحب عشق هستی و بر آن تسلط داری.

هوش مصنوعی: با اینکه من هنوز جوان و ناپخته هستم، اما از لذت‌های دنیا دست کشیده‌ام.

هوش مصنوعی: من در محیط عشق بزرگ شده‌ام و به جای شیر مادر، خون عشق را نوشیده‌ام.

هوش مصنوعی: در روزی که به دنیا آمده‌ام، آرزوهایم به تحقق پیوسته و زندگی‌ام با طعم شیرین شهادت پر شده است.

هوش مصنوعی: هرچند در دوران جوانی لذت‌ها و خوشی‌ها فراوان است، اما سرنوشت من به سمت خطر و مشکلات می‌رود.

هوش مصنوعی: عاشق به شدت دچار درد و رنج شده است و سر به خاک معشوق گذاشته و از شدت عشق و عاطفه، غرق در احساسات و زخم‌های درون خود است.

هوش مصنوعی: زندگی بدون وجود یک سرپرست و ولیّ در مسیر بندگی، برای خدمتگزاران ننگ‌آور است.

هوش مصنوعی: زندگی بدون تو برای من مثل برهوتی است که هیچ خوشی و کامی در آن نیست. در این شرایط، درد و رنج من زیاد است و دل‌دردی برایم باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: پیکر آن جان باخته در عشق به طوری که تیرهای محبت نتوانند او را رنجانند، نزد استاد عشق مورد پذیرش قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: نوگل باغ رسول پس از ملاقات با شاه، ناامید و دل‌شکسته به خانه برگشت.

هوش مصنوعی: به سوی خیمه، آن دختر زیبا با گونه‌های گلگون، دو نرگس را در دست دارد که بر روی شقایق‌ها، قطرات شبنم نشسته است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به زندگی خود راضی نباشد و درک نکند که باید به سرنوشت و واقعیت‌ها تسلیم شود، هرگز نمی‌تواند از این دنیا به خوبی بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: زمانی که به دلیل کم ارزش بودن تو، کسی تو را نمی‌پذیرد، ای جان، از این تن دلزده و خسته شو و رخت خود را برکن.

هوش مصنوعی: زمانی که سرنوشتی بر تو رقم نخورده است، آن شخص شجاع به تو می‌گوید خود را جمع و جور کن و با خاکی که به تو تعلق دارد، کنار بیامید.

هوش مصنوعی: فردی با منزلت و شرافت، به خاطر غم و اندوه خود، سر را به زانو گذاشته است. ناگهان، یاد ایام گذشته و عهد پدرش به سراغش آمد.

هوش مصنوعی: در زمان ترک آن پادشاه بزرگ، او بر بازوی خود طلسمی آویخت.

هوش مصنوعی: هرگاه در کاری که انجام می‌دهی به مشکل برخوردی، به یادداشت‌هایت نگاهی بینداز و به آن‌ها توجه کن.

هوش مصنوعی: هر جا که غم و اندوه بر تو هجوم آورد، این وصیت را باز کن و به آن نگاه کن.

هوش مصنوعی: گفتن این معشوقه می‌گوید که هیچ کاری به اندازهٔ رسیدن به معشوق دشوار نیست، زیرا برای او چه بسا نداشته باشد که به قربانگاه عشق برود.

هوش مصنوعی: چرا باید ناراحت شوم وقتی که شاه رفیق خود را به فضای خصوصی مخصوص نزدیکانش راه نداده است؟

هوش مصنوعی: نامه را باز کرد و دید که پدرش برای او پیمانی بسته است که او را همپایه خود قرار دهد.

هوش مصنوعی: ای که نور چشم عمّ و جان پدر هستی، تو در وفاداری به من جانشین شایسته‌ای هستی.

هوش مصنوعی: من در زمین کربلا حاضر نیستم، ولی این تاج مقام و ارزش را برای تو به امانت گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی ببینی که عمویت در میدان جنگ و در بین دشمنان بدون هیچ حامی‌ای قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: ای سرو زیبا و بلند، لطفاً فریادها و ناله‌ها را بشنو و تا زمانی که پایش را بر زمین می‌گذارد، مراقب او باش.

هوش مصنوعی: تلاش کن که فردا در برابر عاشقان فداکار، شرمندگی نکشی.

هوش مصنوعی: عشق را همچون پروانه‌ای در کنار شمع بدان که با شجاعت و سرعت به سوی آتش پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: بر قامت موزون، به زیبایی در این قبر بپوشان، در این دشت روز قیامت برپا می‌شود.

هوش مصنوعی: شاهزاده به آواز خواندن پرداخت و با احترام به عهد پدرش، آن را بوسید و بر سر گذاشت.

هوش مصنوعی: شادی و خوشی به قدری زیاد بود که در لباس دامادی جا نمی‌شد و به شدت احساس غم و اندوه را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: مشکلاتش حل شد و آن همه غم و اندوه به شادی تبدیل گردید.

هوش مصنوعی: از خوشحالی مانند غنچهٔ خندان شکوفا شد و شکرگزاری کرد و گفت:

هوش مصنوعی: ای فرشته‌ی خوشبختی، بخت من در دستان توست. از ناامیدی دوری کن و به شانس خوب من توجه کن.

هوش مصنوعی: شکر خدا را که این نشانه، همچون ستاره‌ای درخشان، مشکلات و سختی‌ها را از زندگی‌ام دور کرد.

هوش مصنوعی: در دنیای عشق پرواز کردم و به مقام قربانی محبوب رسیدم.

هوش مصنوعی: شادی که نماینده‌ای از طرف عده‌ای می‌باشد، با احساس ناامیدی و درخواست به درگاه شاه نزدیک می‌شود و از او درخواست می‌کند که به او و همراهانش کمک کند. او با نوعی اقرار و تواضع به شاه اشاره می‌کند که او سایه‌ای از رحمت الهی بر سر مردم است.

هوش مصنوعی: به درب خانه‌ات با جان و دل حاضر شدم، نه از سوی پادشاه، بلکه به دست خودم آمده‌ام.

هوش مصنوعی: این جمله به درخواست یا نیاز به امضا برای یک سند یا منشور اشاره دارد و از شخص می‌خواهد که با جسارت و بدون ترس از مامورین یا مسئولان، اقدام کند. در واقع، فرد باید با قدرت و اراده، خط امضا را بگذارد و به جلو برود.

هوش مصنوعی: وقتی شاه آن دختر زیبای مینو را دید، مانند نقره از ترس به مروارید تبدیل شد.

هوش مصنوعی: می‌گوید ای چهره زیبا و زشت، جانم را فدای دستانت می‌کنم، زیرا این خطی که نوشته‌ام از دست توست.

هوش مصنوعی: ای دست حق، جانم فدای تو که بر دیگر دست‌ها برتری و تسلط داری.

هوش مصنوعی: پس شاه گفت: ای نورچشم، امیدوارم که تو نیز با من پیمانی ببندی.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم با ازدواج دختری که دارم، تو را شاد کنم و در این خانه‌ی غم‌زا، داماد تو شوم.

هوش مصنوعی: دامادیت را در لباس زیبا و رنگین به نمایش گذاشته‌ای، نه اینکه از خون آماده‌سازیِ تقدیر و سرنوشت بسازی.

هوش مصنوعی: برای حیاط و منزل بانوانت شمع‌ها را به خاطر عشق روشن کنید و به خاطر اشک و غم‌های خود، این چراغ‌ها را بفروزید.

هوش مصنوعی: خواهران با چشمانی پر از اشک، زیبایی و ارزش خود را به همه هدیه می‌دهند.

هوش مصنوعی: از دل خونین دختران بوتراب، طشت خون برای خضاب (رنگ مو) می‌آورند.

هوش مصنوعی: از دل‌های شکست‌خورده ناله و شیون به‌پا می‌شود و عطر خوش عنبر از موهای پریشان آزاد می‌گردد.

هوش مصنوعی: از جراحت‌ها و زخم‌های صورت و دل که از گل‌های تازه و زیبا ناخواسته برمی‌خیزند، دامن آغشته می‌شود.

هوش مصنوعی: تشنگان به کنار آب می‌روند و دل‌هایشان مثل چوب‌هایی در آتش می‌سوزد. آنها عود را روی آتش می‌گذارند تا عطر خوشی را به فضا بپراکنند.

هوش مصنوعی: اگرچه به خواست و این دُرّ گرانبها، اگر چهره‌ی ماه و خورشید در موقعیت عالی خود نمایان شود،

هوش مصنوعی: می‌خواستند برای هم پیمان ببندند و بهای عشق و محبتشان جانشان شد.

هوش مصنوعی: همین مهر و محبت باعث شد که آن پادشاه و خورشید با یکدیگر پیوندی برقرار کنند و ستاره را به هم پذیرفته و به نوعی اتحاد برسانند.

هوش مصنوعی: زهره و برجیس با هم ملاقات کردند و از پشت نه پرده به آهنگ حنین (صدای دلنشینی) دست یافتند.

هوش مصنوعی: این چه جشنی است و چه دور همی بزرگی که در کنار آن، حلقه‌ای از اندوه نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: شمع‌های بارگاه در حال سوختن هستند و اشک‌های خونین به دامان افق می‌ریزد.

هوش مصنوعی: چرخ گردون برای دختر شاه، پارچه‌ای سیاه و با شکوه از جنس نسیج شام آماده کرده است.

هوش مصنوعی: علی‌زادگان به خاطر غم و اندوهی که داشتند، زیبایی‌های بهشت را به وجود آوردند و مانند حوریان در آنجا درخشیدند.

هوش مصنوعی: سیاره زهره به آسمان بازگشت و با صدای طبل جشن، شور و هیجانی در جهان به وجود آورد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای زخم‌خورده و غمگین، مانند بلبل که در گل‌ها به دام افتاده، به جای رنگ حنا، خونش بر دستانش نشانده شده است.

هوش مصنوعی: دختران در اطراف تابوت ایستاده‌اند و با چشمانی پر از اشک بر وفات عزیزانشان ناله و فریاد می‌کنند.

هوش مصنوعی: زمانه به قدری پر از آشفتگی و ناهمگونی است که به یک گلستان در فصل پاییز، دو بهار متفاوت متصل شده است.

هوش مصنوعی: در مراسم عروسی، داماد و عروس به زیبایی و با طراوت به یکدیگر نگاه می‌کنند، گویی که دو ستاره درخشان در کنار هم درخشیده‌اند.

هوش مصنوعی: شخصی در کنار وان، زانو را به حالت نشسته گرفته و چشمانش به شدت اشک‌آلود است. او در دل خود بار سنگینی از غم و اندوه را حس می‌کند.

هوش مصنوعی: ناگهان از دشت، صدا به گوش رسید که درخواست کمک از شاه دین می‌کرد.

هوش مصنوعی: او گفت: ای کاش هرگز به خواسته‌هایم نرسیده بودم، زیرا با شرمندگی از محل تو دور شدم.

هوش مصنوعی: لطفاً عذر مرا بپذیر و به من فرصتی بده تا در این حالتی که به آن دچار شده‌ام، همه چیز را به هم بریزم و جانم را در این وضعیت از دست بدهم.

هوش مصنوعی: زمان زیادی گذشته است، ای یاری که فرزند پیامبر هستی، هرچه زودتر به کمک من بیا و عذرم را بپذیر.

هوش مصنوعی: به خودم تلقین می‌کنم که جانم را برای قربانی کردن به درگاه محبوبی می‌برم و خاک پای او را قربانی می‌کنم.

هوش مصنوعی: مرا با رنگ خونی خود بپوشان، بهتر از این است که عاشقی با وفا در یک رنگ باقی بماند.

هوش مصنوعی: دوران خوشی و لذت به سر آمده است، ای عروس جوان! اکنون به چهره‌ام نگاه کن.

هوش مصنوعی: عروس‌های جوان، موهای خود را باز کنید و با گیسوانتان، آوازی حزن‌انگیز بسازید.

هوش مصنوعی: دوستان گرامی، از عطر و یاد من بهره‌مند شوید، چرا که دیگر فرصت دیدن من را نخواهید داشت.

هوش مصنوعی: در مراسم عروسی، از نو با حالتی تازه و زیبا روی خود را بیارای و زخم و خط و خش را به فراموشی بسپار.

هوش مصنوعی: برگ گل را از اشک چشم‌ها بر چهره‌اش بپاش و با موهای پریشانش، پوششی زیبا بر صورتش قرار بده.

هوش مصنوعی: غم مانند رنگی است که بر روی شادی ما نشسته است، اما ما با این غم، همچنان لباس عروسی خود را بر تن داریم و جشن شادیمان را ادامه می‌دهیم.

هوش مصنوعی: از عشق خود مانند گلی که به آرامی می‌رویند، زنجیرها و موانع را پاره کن و خود را آزاد کن.

هوش مصنوعی: سر بی‌پوشش و با چشمان اشک‌آلود در گهواره‌ای آرام گرفته‌ام، نه بر روی اسب بی‌زین و تجهیزات.

هوش مصنوعی: بر روی سر چتری دارم که از غبار در مسیر زندگی محافظت می‌کند، و بر آسمان شعله‌های آتش مانند شمعی سوزان به خاطر درد و اندوه وجود دارد.

هوش مصنوعی: به سوی قبر من برو و با ناله و زاری، زیبایی‌های باغ ارغوان و لاله را وصف کن.

هوش مصنوعی: در حالتی سخت و ناامید به سر می‌برم، مانند ماهی که در کنار دجله به شدت تشنه است.

هوش مصنوعی: با شور و حال، موهایت را پریشان کن و با نغمه‌ها و موسیقی، زمین نینوا را عطر آگین کن.

هوش مصنوعی: بر روی خود، رنگی از ارغوان بزن، اما صورتت را با خون من رنگین نکن.

هوش مصنوعی: در هر شهری و هر مکان خراب‌شده‌ای، ناله کن. هر کجا که جشن و شادی برپا است، برای آن ماتم و سوگواری برپا کن.

هوش مصنوعی: وقتی خواست که از اتاق بیرون برود، دختر شاه با ناله دامن او را گرفت.

هوش مصنوعی: گفت: ای جان‌ها، اسیر موی تو هستیم، دیگر کی می‌توانم زیبایی تو را ببینم؟

هوش مصنوعی: سرو قامت یار من گفت: تا قیامت منتظر دیدار من باش.

هوش مصنوعی: با آن زیبایی و وقار و شکوهی که داری، چگونه می‌توانم در روز محشر تو را بشناسم؟

هوش مصنوعی: دستش را بالا زد و گفت: ای دوست، این علامت توست در روز حساب.

هوش مصنوعی: راستی عشق و محبت در دل‌های اهل دل به خوبی نمایان است و نشانه‌های آن در درون وجودشان نهفته است.

هوش مصنوعی: او این را گفت و به سمت میدان جنگ حرکت کرد و با تأمل، با فرمانده سپاه صحبت کرد.

هوش مصنوعی: آیا به فروشنده‌ات آب داده‌ای، ای مکار؟ گفت: بله، او هم گفت: وای بر تو، شرم نمی‌کشی؟

هوش مصنوعی: خودت را سیراب کن و از تشنگی خسته نشو، مانند اسب و فرزند پیامبر که از کمبود آب رنج نمی‌برند.

هوش مصنوعی: او از شرم و خجالت سرش را پایین انداخت، زیرا نتوانست به این موضوع پاسخی مناسب و قانع‌کننده بدهد.

هوش مصنوعی: شامئی به جنگ‌افزار اشاره کرده و به نوجوانی دستور می‌دهد که به سمت میدان جنگ برود و برای نبرد آماده شود.

هوش مصنوعی: شخصی می‌گوید که نبرد در مقابل کسی که ناتوان و بی‌تجربه است، ننگین و بی‌معنی است. در واقع، کسانی که با ضعیفان می‌جنگند، به خودشان آسیب می‌زنند و شایستگی خود را زیر سؤال می‌برند.

هوش مصنوعی: خودت خوب می‌دانی که مردان و اهل کار مرا تنها با هزار نفر برابر می‌دانند.

هوش مصنوعی: اینک چهار فرزند شجاع دارم که هر یک در صحنه نبرد همچون شیر می‌جنگند.

هوش مصنوعی: من یک روح آماده دارم که برای جنگ با او تلاش کند و با همین کار، ننگ او را از چهره‌ام پاک کنم.

هوش مصنوعی: او گفت: این افراد فرزندان حیدرند و در شجاعت، وارث آن بزرگوار هستند.

هوش مصنوعی: اگر کودک را ببینی که ذره‌ای کوچک است، ناراحت نشو؛ چرا که از مادر شیر، بچه شیر به دنیا می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر می‌گویی که او از جنس آسمان و ستاره‌هاست، باید بدانی که اگر به کمی خرد و فکر در وجودش بدوزی، تن او به تو خواهد پیوست.

هوش مصنوعی: این شعله‌ها که از آتش زاده شده‌اند، هر لحظه آتش را به یک توده بزرگ تبدیل می‌کنند.

هوش مصنوعی: نسل حیدر همه عمر خود را فدای می‌کنند، چونکه به اندازه خوشه‌هایی که از یک خرمن برداشت می‌شود، ارزشمندند.

هوش مصنوعی: کسی که از شیر مادر نوشیده، حتی اگر کوچک باشد، شجاع و دلیر است.

هوش مصنوعی: اگر محدودیت‌های سرنوشت نبود، فضا بر شجاعان تنگ می‌شد.

هوش مصنوعی: شام به خاطر بدبختی‌اش مجوز قصاص فرزند را بر جنگ با آن ماه حجاز صادر کرده است.

هوش مصنوعی: شاهزاده به سمت او رفت و ناگهان دستش به گیسوان او خورد.

هوش مصنوعی: آرایشگران از زین او را دزدیدند و او در میدان نبرد به لشکرش برتری داد.

هوش مصنوعی: به قدری او را بر زمین کوبید که استخوان‌هایش با خاک یکی شد و تغییر شکل داد.

هوش مصنوعی: او به میدان رفت و هر سه نفر دیگر نیز یکی یکی به دنبالش آمدند.

هوش مصنوعی: در اولین حمله، آن فرمانده بزرگ پای در میانه جنگ نگذاشت و سر خود را در این راه گذاشت.

هوش مصنوعی: ساکنان بالای عرش آسمان، از آسمان برای او ستایش و تمجید فرستاده‌اند.

هوش مصنوعی: یک شام به همراهی چهره‌ای سرخ و آتشین آمد، دل من به خاطر اندوهی که دارم، در حال سوختن است.

هوش مصنوعی: اهریمن زمانی که با فرشته هم‌نوا شد، وجهه‌اش را به سمت آسمان و شاهِ دین برگرداند.

هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ و پاک، ای یزدان، این فرشته را بر اهریمن مسلط کن.

هوش مصنوعی: لبخند بر لب نیاورد و با یک ضربه، پسر کریم، شامی را به دو نیم کرد.

هوش مصنوعی: به دلیل اینکه دعوت کننده صدای دلنشینی داشت، این موضوع بسیار عجیب بود که عاشق، به دعوت او پاسخ نداد.

هوش مصنوعی: خوشا به حال آن صدایی که در پی اوست، زیرا در هر چه بخواهد، آن خواسته بر اساس خواسته اوست.

هوش مصنوعی: نیز نمی‌توان انتظار داشت که صدای دعوت کننده، خود به خود پاسخ‌دهنده باشد، چه بسا این خود یک خطا و تعجب‌انگیز است.

هوش مصنوعی: می‌داند کسی که از راز عشق آگاه است که این همه صداها و نغمه‌ها به خاطر محبوب است.

هوش مصنوعی: داستانی را که شنیده‌ای دوباره بخوان تا به راز این حقیقت پنهان پی ببری.

هوش مصنوعی: زمانی که رزمنده با شمشیرش دو نیم شد، صدای مرحبا از سوی خداوند به گوشش رسید.

هوش مصنوعی: شهزاده با شکوه و زیبایی از میدان جنگ به سوی شاه می‌آید، در حالی که از شدت تشنگی لب‌هایش خشک شده است.

هوش مصنوعی: شاه انگشترش را بر دهان گذاشت و دید که مانند یاقوت خوش رنگ و زیبایی می‌باشد.

هوش مصنوعی: در صدف، گنجی پنهان شده است، مانند گوهری ارزشمند یا هلالی که در کنار سیاره مشتری قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: او را از اسرار عشق آگاه کرد و بر لبانش مهر زد، به معنای اینکه سکوت کن.

هوش مصنوعی: چشمه‌ای از زمین بیرون آمد که مانند آب شیرین و زلالی است که زندگی‌بخش است و نشان‌دهنده دو صد خضر، یعنی دو صد حقیقت و دانایی.

هوش مصنوعی: وقتی لب‌های زیبایش سیراب شد، احساس تشنگی برای دیدار پدر و grandfather او در دلش جوانه زد.

هوش مصنوعی: به سوی میدان نبرد با سرعتی فراوان حرکت می‌کند، مانند تشنه‌ای که با عجله به سمت آب می‌دود.

هوش مصنوعی: شیر بچه با قدرت خود، مقابله‌ای قاطع با روباه‌های فریبکار انجام داد و آن‌ها را به ضعف و شکست کشاند.

هوش مصنوعی: حیدر با شمشیرش در میان سپاه ضربه زد و از جنازه‌ها دندانه‌های لشکر را به هم مرتب کرد.

هوش مصنوعی: یک ظالم به طور ناگهانی با شمشیرش به سر فردی ضربه زد و او به زمین افتاد و در خون خود غوطه‌ور شد.

هوش مصنوعی: عروس به خاطر غم و اندوه، گریبانش را پاره کرد و فاطمه در بهشت بر سر خاک نشست.

هوش مصنوعی: کرده‌ام خود را به خداوند متصل، آیا داورم، زمانی که سرم به سوی تو بیاید.

هوش مصنوعی: فلک بر ما ضربه‌ای زده و شادی‌مان را از بین برده است؛ حالا زندگی‌مان پر از غم و درد شده و جشنی که برای دامادی داشتیم، به سوگواری تبدیل گشته است.

هوش مصنوعی: شاه دین به کنار حبیب آمد و دید که داماد، دو دستش از خون خضیب رنگین است.

هوش مصنوعی: قاتلی که در دستش خنجر خونین دارد، در حال تماشای سر بریده‌ای است.

هوش مصنوعی: او با تیغی در دستش، به لشکری که بر دوش داشت، ضربه‌ای زد و صدای فریادش باعث شد که همه به هیجان بیفتند.

هوش مصنوعی: با شمشیر تیز، به لشکر شاه دین حمله کرد و حالا وقت جنگ و فرار است.

هوش مصنوعی: بدن آن داماد جوان مورد آزار و حمله دشمنان قرار گرفت و مورد آسیب و بی احترامی قرار گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی شاه دوباره به سلطنت برگشت، با حالتی متفاوت و ظاهری دگرگون او را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: هر یک از برگ‌های نوبنیاد گل‌های باغ عشق، به علت زخم‌های کینه‌توزانه، از هم پاشیده و جدا شده‌اند.

هوش مصنوعی: او با صدای پر از حسرت و اندوه گفت: ای پسر خوشبخت و خوش سرنوشت.

هوش مصنوعی: در دو جهان، قاتلان تو بی‌اعتبار و خوار باشند و دشمنانشان، پیامبر بزرگوار باشند.

هوش مصنوعی: زندگی برای تو بسیار دشوار و پیچیده شده است، زیرا تو او را در لحظات ناامیدی و درماندگی خود می‌خوانی.

هوش مصنوعی: برای کمک به تو، اگر یاری نرساند یا آن کمکی که انتظار داری به تو ندهد، هیچ فایده‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: پس او را به کناره‌ای هدایت کرد و با مهربانی شاه، او را در حالی که ناله می‌کرد به سمت خیمه‌گاه برد.

هوش مصنوعی: ای عزیزان، پیش از آنکه دیر شود و زمان از دست برود، انتخاب کنید و اقدام کنید.

هوش مصنوعی: خداوندا، این گروه با دل‌های سیاه و بد، بی‌چاره باشند و بر پیشانی‌هایشان نشان ننگ و shame بماند.

هوش مصنوعی: ای پروردگار جهانی، فرمانروای هفت آسمان و زمین، سرنوشت ما را از این افراد دور کن و ما را در سرزمینی بهتر قرار بده.