هوش مصنوعی: از سخنان شاه حر ابن یزید چنین برمی‌آید که او به خاطر کارهایش دچار پشیمانی شده و به شدت در درون خود احساس عذاب می‌کند. این احساس پشیمانی به حدی است که دستش را به دندان می‌زند.

هوش مصنوعی: بار را به حرکت درآورد و به سمت پسر سعد رفت و گفت: اگر مایل هستی، با این پادشاه نبرد کن.

هوش مصنوعی: گفت بله، جنگ‌هایی که آسیب‌های زیادی به همراه دارد تا زمانی که سرها از تن جدا شود و دست‌ها در قید زندان بمانند.

هوش مصنوعی: او گفت که آنچه او بیان کرده، به خاطر ویژگی‌های زیادی که دارد، نمی‌تواند مانع شما از این نبرد باشد.

هوش مصنوعی: امیر تو گفته است که این موضوع قابل پذیرش نیست و من نمی‌توانم از فرمان او سرپیچی کنم.

هوش مصنوعی: وقتی او این را شنید، آن فرد خوش‌خلق با خود گفت و با دو صد غم و ناراحتی به فکر فرو رفت.

هوش مصنوعی: افسوس! پایان کار من به باد رفته است، چرا که این همه نتیجه از همان آغاز به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: ای کاش بخت بدبخت من بهتر بود و تو مادر من بودی.

هوش مصنوعی: او این را گفت و تصمیم گرفت، به سوی شاه روی آورد و در دل به سمت خدا توبه کرد.

هوش مصنوعی: نفس او را کنترل کرد و به عقب کشید، او از شرم و رسوایی بترسد.

هوش مصنوعی: عقل به او گفت: برای اینکه از آتش بترسی، نباید درکنار یار خود بمانبی. از صحبت با دیگران بپرهیز.

هوش مصنوعی: نفس به او گفت: از دنیا و دارایی‌ها بگذر، اما عقل به او پاسخ داد: باید به عاقبت کارها فکر کنی.

هوش مصنوعی: نفس گفت: به چیزهایی که به تأخیر افتاده‌اند و هنوز به دست نیامده‌اند بها نده و آن‌ها را بر چیزهایی که حقیقتاً در اختیار داری ترجیح نده. اما عقل پاسخ داد: این وعده‌های به تأخیر افتاده ارزشمندتر از صد چیز واقعی و موجود هستند.

هوش مصنوعی: نفس می‌گوید: از عمر خود لذت ببر، اما عقل پاسخ می‌دهد: عمرت به آگاهی و هوشیاری بگذرد.

هوش مصنوعی: در نتیجه درگیری‌های مکرر میان نفس و عقل، نفس کهنسال شکست خورد و عقل برتری پیدا کرد.

هوش مصنوعی: عشق به طور ناگهانی به او حمله کرد و با شتاب فراوان، سوارش کرد و او را به دوش گرفت.

هوش مصنوعی: بر یک سوار خوش‌شانس سوار شد و به او گفت: "برو با تمام سرعت تا به خانه یار برسیم."

هوش مصنوعی: وقت برای حرکت بسیار دیر شده و راه نیز طولانی است، ای جوان،‌ نگرانم که گروه کاروان به عقب برگردد و تو از مسیر باقی بمانی.

هوش مصنوعی: جان خود را حفظ کن و با تمام ناتوانی و فروتنی، به پای آن بزرگوار که قادر به همه چیز است، بیفت.

هوش مصنوعی: زمانی که آن فرمانده از خواب بیدار شد، لرزشی بر تن و جانش حس کرد.

هوش مصنوعی: با لرزش و تزلزل، به سمت راه رفت، و به‌طور مداوم با نفس خود در حال گفتگو بود.

هوش مصنوعی: یکی او را به حال عجیب و غریبش دید و از تعجب، انگشتش را به دندان گرفت.

هوش مصنوعی: با شگفتی گفت: ای شیر دلیر، در شجاعت هیچ کس مانند تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: بنگر چه بر سر تو آمده که این‌گونه به خود می‌لرزی. به راستی من کار عجیب و غریبی در پیش دارم.

هوش مصنوعی: خودم را در بین آتش و بهشت می‌بینم، اما نمی‌دانم که از کدام یک هستم یا به کدام سمت می‌روم.

هوش مصنوعی: او در میان نور و آتش قرار دارد و از جدیت او در این وضعیت نمی‌کاهد، همچنان که من از این دو جنبه متضاد نمی‌لرزم.

هوش مصنوعی: به کدام یک از این دو گزینه باید راضی شوم؟ آیا آتش مرا می‌سوزاند یا آب مرا غرق می‌کند؟

هوش مصنوعی: او این را گفت و کارش را یکسره کرد و اعلام کرد که یار خود را به هیچ قیمتی، حتی به دنیا هم، نفروشد.

هوش مصنوعی: کسی که یوسف را به قیمت ناچیزی می‌فروخت، به خاطر بدشانسی‌اش تمام دارایی‌اش را از دست داد.

هوش مصنوعی: عاشقانه به سوی پادشاه رفت و با تضرع و خواسته‌ای دل‌نواز گفت: ای پدر و اله من.

هوش مصنوعی: من با تمام عذرخواهی‌هایم به درگاه تو آمدم، اگرچه وقت مناسبی نیست، اما لطفاً من را بپذیر.

هوش مصنوعی: من در راه توبه هستم و در این مسیر درها را به روی خود باز می‌کنم؛ زیرا خداوند توبه‌پذیران را دوست دارد.

هوش مصنوعی: با این امید که از خطای من بگذری، زود به سراغت آمدم، هرچند که دیر به تو رسیدم.

هوش مصنوعی: من در وحشت و ناامیدی به سوی تو آمده‌ام، ای محمد، لطفاً توبه‌ام را بپذیر.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه من گناهکار و ضعیف هستم، اما ای خدایی بزرگ و باعظمت، همیشه آماده‌ام تا به ندای تو پاسخ دهم.

هوش مصنوعی: گردنبند رنج و سختی را که به گردنم آویخته‌ای، باز کن و مرا هر جایی که دوست داری ببر.

هوش مصنوعی: به سمت سلیمان آمدم، مثل دیوی که به دنبال قدرت است، تا از او جواهر قیمتی بگیرم و از او در امان باشم.

هوش مصنوعی: ای سلیمان، به من توجه کن و خاتم مرا در دست بزن و مرا در زمره بندگان خود قرار بده.

هوش مصنوعی: من آماده‌ام که به خاطر عشق و زیبایی در این دنیا فانی شوم و حتی اگر به رنگ و شکل یک دیو درآیم، به روحی نجیب و فرشته‌وار تبدیل خواهم شد.

هوش مصنوعی: اگر گناهکار باشم، توبه کرده‌ام و به خاطر شرارت‌هایم، دیگر چیزی به تو نمی‌آورم. ای بهترین انسان، در برابر تو سر تعظیم فرود می‌آورم.

هوش مصنوعی: هر چه که با تو انجام دادم، بر خود نگیری و سجده‌ی نخستین را به حساب بیاور.

هوش مصنوعی: هنگامی که شاه درخواست‌های عاجزانه او را مشاهده کرد، نشانه‌های تسلیم و بندگی را بر گردنش گذاشت.

هوش مصنوعی: گفت برگرد که در توبه فرصتی برای بازگشت وجود دارد، پس از عفو ما بهره‌مند شو و اجازه را دریافت کن.

هوش مصنوعی: بیا داخل که هیچ‌کس از آزادگان و بندگان در این مکان، علامتی از ناامیدی ندید.

هوش مصنوعی: اگر چه گناهان بزرگی انجام داده‌ای، نگران نباش؛ زیرا به درگاه خداوند مهربان و بخشنده آمده‌ای.

هوش مصنوعی: بیا، فرقی نمی‌کند که زود بیایی یا دیر، مهم این است که به مقصد نهایی خود رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: ای شیر، عصای خود را به کناری بگذار و با قدرت به جلو برو، نترس!

هوش مصنوعی: گفت: ای پادشاهان، من چگونه توانستم در آغاز به آستان تو بیایم در حالی که مانند خار در راه تو بودم؟

هوش مصنوعی: من را در میدان عشق پیشتاز کن و در صفوف این جنگ به عنوان پیشگام قرار ده.

هوش مصنوعی: به من اجازه بده تا جانم را فدای خدمتگزاران درگاهت کنم، ای پیشوای من.

هوش مصنوعی: شاه به او اجازه داد که به جنگ برود و او با افتخار و شجاعت به سمت سپاه حرکت کرد.

هوش مصنوعی: به میدان جنگ رفت مانند شیر پر از شوق و خستگی، و شمشیر آزادی را از دست پادشاه دین به چنگ آورد.

هوش مصنوعی: نوشیدنی عشق او به قدری مست‌کننده است که تمام هوش و حواسم را از من گرفته و همچون خمی که از پر شدن به جوش آمده، پر از شور و شوق شده‌ام.

هوش مصنوعی: صدای شجاع آن شیر در میان نیزار بلند شد و به جمعیت کوفیان بی‌وفا ندا داد.

هوش مصنوعی: ای سمر، در بی‌وفایی تو، نامت در دل‌ها به عنوان یاری که سوگوار است، زنده خواهد ماند.

هوش مصنوعی: این امام، محبوب خداست و چشم و چراغ پیامبر بزرگوار است.

هوش مصنوعی: شما او را دعوت کردید، اما بدون دلیل از او روی برگرداندید و به سرعت به کشتنش پرداختید.

هوش مصنوعی: آبی که حیوانات و موجودات زنده از آن می‌نوشند، به خاطر سختی و دشواری‌ها، آن را از او گرفته‌اید. به او بگویید که برود.

هوش مصنوعی: غنچه‌های جوان در باغ به خاطر تشنگی روی زمین افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: در این بیت، زعفران به عنوان نمادی از عطش و تشنگی معرفی شده است و رنگ گل شقایق تحت تاثیر گرمای درونی و بی‌تابی به نیلی عقیق تغییر کرده است. در واقع، تصویرسازی از رنگ‌ها و تأثیرات درونی بر فضای طبیعی به خوبی به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: زمانی که از یاری و کمک یکدیگر دست برداشتید، ای گروه، او (ما) را در دشت و کوه رها خواهد کرد.

هوش مصنوعی: ای کاش امت، که عملکرد شما در ادا کردن حقوق خداوند به خاطر پیامبری که بر شما نازل شده، به اندازه‌ای خوب باشد که شایسته‌ترین پاداش را دریافت کنید.

هوش مصنوعی: خدا را شکر که پادشاه بزرگوار در این تاریکی، برای من مانند خضر، راهنما و دلیلی شد.

هوش مصنوعی: من با حظ و شانس به سوی کوی محبوب رفتم و همچون کسی که تشنه است، از آب زندگی که در جوی او جاری است بهره‌بردم.

هوش مصنوعی: باد خوشی از باغ می‌وزد و بوی جان‌فزایی را به ارمغان می‌آورد؛ من با بوی این باد به یاد یوسف افتادم و پیراهنش را تداعی کردم.

هوش مصنوعی: من با روح مسیحی که زنده و پرامید است همراه شدم و از دیدگاه بی خبری رهایی یافتم.

هوش مصنوعی: از این پس اگر تیر عشق بر سرم بارید، چون یار مانند اهل عشق است، با تمام وجودم آن را می‌خرم.

هوش مصنوعی: من که با عشق حضرت ابراهیم (خلیل الله) سرمست هستم، مگذار نمرود مرا به سوی آتش بکشاند.

هوش مصنوعی: من که با موسی به دریا رفتم و در نیل غرق شدم، فرعون هرچقدر می‌خواهد خود را بزرگ کند، اما خون من برایش جزئی از این داستان خواهد شد.

هوش مصنوعی: من که در کنار نوح پیامبر قرار گرفتم، حتی اگر طوفانی بیفکند، همه جا را نابود کند.

هوش مصنوعی: خاک را از آلودگی آن‌ها پاک کرد.

هوش مصنوعی: شجاعان به خاطر او در فکر و اندیشه‌ای عمیق غوطه‌ور شده، بار سنگینی را بر دوش خود احساس می‌کنند.

هوش مصنوعی: بسیاری از خون‌ها بر زمین ریخته شده و به خاطر آن، زمین نینوا به رنگ عقیق مانند شده است.

هوش مصنوعی: گاهی سوار بر اسب می‌جنگید و گاهی پیاده، و اینگونه میدان را بر لشکر دشمن تنگ و دشوار کرد.

هوش مصنوعی: وقتی آن شیر دلیر از پا افتاد، با خواهش و التماس گفت: ای پادشاه، به یاری‌ام بشتاب.

هوش مصنوعی: ای پروردگار بزرگ و توانمند، به کمک من بیا. تو هستی که همواره نجات‌دهنده پیامبران بوده‌ای.

هوش مصنوعی: ای تو که به آدم زندگی بخشیدی، ای تو که نوح را از طوفان نجات دادی.

هوش مصنوعی: ای کسی که با قدرت خود، موسی را از خطر نجات دادی و عصایش را به اژدهایی تبدیل کردی.

هوش مصنوعی: عزیز من، ای همدم یوسف مصری، به چاه افتاده‌ای و از آنجا به عرش و بلندی رسیدی، مثل پرتو ماه.

هوش مصنوعی: ای نیا، تو مباهات و افتخار هستی؛ چراکه آتش را برای خلیل، مثل گلستان کرده‌ای.

هوش مصنوعی: ای تو که جان اسماعیل را فدای او کردی و جان او را نجات دادی، ای تو که چشمان بنی‌اسرائیل را به حقایق بینا ساختی.

هوش مصنوعی: ای کسی که دعای یونس را در دریا اجابت کردی و او را از تاریکی‌های غم نجات دادی.

هوش مصنوعی: این شعر به ستایش فردی اشاره دارد که روح و معنای الهی را در خود تجلی بخشیده و آن را به یهودیان و افرادی که شبیه به آنها هستند، القا کرده است. در واقع، شاعر به تأثیرگذاری و نفوذ این فرد در روح و اندیشه دیگران پرداخته است.

هوش مصنوعی: ای کسی که به پرندگان آسمان بال و پر بخشیده‌ای و به فرشتگان کمک کرده‌ای.

هوش مصنوعی: می‌خواهم اکنون جان خود را فدای تو کنم تا بتوانم زیبایی تو را که مانند ماه است، ببینم.

هوش مصنوعی: پادشاه به شکل یک پزشک به سراغ او آمد و وقتی او را دید، چشمانش پر از اشک و خون شد.

هوش مصنوعی: چشم بصیرت بر چهره پادشاه باز شد و گفت ای فرمانروای عالم هستی.

هوش مصنوعی: ای کاش در وجود من صد جان وجود داشت تا بتوانم تمام آنها را به پای تو فدای کنم و در لحظه جان دادن، تو را در کنار خود ببینم.

هوش مصنوعی: ای مسیحا، تو چقدر با ارزش هستی که مرا که افسرده و ناامید بودم، زنده کردی و به زندگی برگشتم.

هوش مصنوعی: هرگز تصور نمی‌کردم که در سرنوشتم، به قدری خوش‌شانس باشم که تنها یک ذره از نور خورشید را دریافت کنم.

هوش مصنوعی: پشه‌ی کوچکی چگونه می‌تواند آن‌قدر شجاعت و جسارت داشته باشد که به سر کسی سایه بیفکند؟

هوش مصنوعی: من چشمی دارم که به تو، ای سرورم، توجه دارد و از رضایت خودت در امانم.

هوش مصنوعی: دست خداوند به سوی انسان‌های نیک باز است و برکت و نعمت را به آنان می‌دهد. او با رحمت و بخشش خود ظلمت‌ها و نابکارهایی که بر روی زمین وجود دارد را از بین می‌برد و پاکی را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: در پاسخ به چیزی که گفته شد، او تأکید کرد که باید خوشحال باشی و مانند یک پادشاه بر بلندای آسمان موفقیت قرار داشته باشی و درخشان مانند ماه باشی.

هوش مصنوعی: باد در دنیا و آخرت به شکلی که آرزو داری برآورده می‌شود، و این وضعیت یادآور جایی است که به تو تعلق دارد.

هوش مصنوعی: وقتی حرّ این خبر خوش را از آن لب شنید، به شاه گفت که خوشا بحالت و سپس خوشحال سر بر زمین گذاشت.

هوش مصنوعی: پرندگان بر دامن شاه نشسته و جان را فدای او می‌کنند، اما نام یکی از آن‌ها به مرگ گریخته است، با این حال نامش همچنان زنده و باقی مانده است.