هوش مصنوعی: چشم من از غم و درد پر از اشک شده و نوشتن زندگی‌ام به شدت سخت و دشوار شده است.

هوش مصنوعی: دور و بر آسمان آبی رنگ، محلّ خاصی برای افراد ویژه در میان جمعیت عمومی مشخص شده است.

هوش مصنوعی: پسر مرجانه در آن خانه بزرگ بر تخت خوشبختی با شکوه نشسته است.

هوش مصنوعی: فرزند بیمار رهبر خیبر را مانند یک اسیر با زنجیر به گردن افکنده‌اند.

هوش مصنوعی: بانوان به صف ایستاده‌اند، به‌گونه‌ای که از هر دو طرف مانند دانه‌های گرانبهایی در یک رشته زیبا مرتب شده‌اند.

هوش مصنوعی: خداوند بندگانش را بر تخت قدرت نشسته می‌بیند، پس ای دوران کهن، تو همچنان در حال چرخش و ناپایداری هستی.

هوش مصنوعی: در مقابل تخت زرین، سر پادشاه بزرگ مانند مجسمه‌ای در معبد آتش پرست است.

هوش مصنوعی: فرزند مرجان به خاطر مستی، به دُکّان لعل مرطوب ضربه می‌زد.

هوش مصنوعی: پور ارقم به خاطر آن عمل زشت ناراحت شد و صبر و تحملش را از دست داد.

هوش مصنوعی: لبان شیرین گفت: ای بدکار، چوب سختی را که به دل رنج می‌آورد، از محل بوسه‌ی پیامبر دور کن.

هوش مصنوعی: نادانی همانند این است که انسان‌های نادان بر روی روباه‌ها دست بگذارند و به شیر نر نزدیک شوند. این عمل نشانه‌ای از بی‌خود بودن و نادانی است.

هوش مصنوعی: این لب‌هایی که با چوب به آنها ضربه می‌زنی، بارها به رنگ لعل پیامبر آراسته شده‌اند.

هوش مصنوعی: این اشعار به ارزش و زیبایی گوهرهایی که از دریا به دست می‌آید اشاره دارد و تأکید می‌کند که این زیبایی‌ها ریشه در نژاد و اصالت حیدر (علی) و زهرا (حضرت فاطمه) دارند. به عبارت دیگر، این جواهرات نمادی از اصل و نسب والای اهل بیت هستند.

هوش مصنوعی: سال‌ها این گوهر الهی در صدف مقدس پرورش یافته و در دریای شرافت و بزرگی قرار دارد.

هوش مصنوعی: بله، هیچ جای تعجب نیست که این گوهر نیکو از نسل بد به خطر نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر یک گدا تصادفاً به جواهر باارزشی دست پیدا کند، از روی نادانی و ناآگاهی، ممکن است مردم به او حمله کنند و او را مورد آزار قرار دهند.

هوش مصنوعی: دل تیره و عصبانی از نصیحت او فایده‌ای نبخشید و آن پیر مرد از آن جمع خارج شد.

هوش مصنوعی: ناگهان آن بخت برگشته و نادان، در میان زنان، دختر پاک و باوقاری را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه بگویم، زیرا زبان توانایی بیان آنچه در دل دارم را ندارد و داستانم فراتر از کلمات است.

هوش مصنوعی: این بیت به یادآوری یک گفتگو میان دو شخصیت اشاره دارد، یکی فردی که از نظر دینی ناپاک و دیگری دختر امیرالمؤمنین، که در جایگاه والایی قرار دارد. مضمون کلی آن به تنقید از ناپاکی و بی‌دینی فرد اول در مقایسه با فضائل و مقام دختری است که به نظر می‌رسد از خانواده‌ای برجسته و پاکدامن می‌آید.

هوش مصنوعی: می‌دانم که هر چیزی که با او گفتم، به نتیجه‌ای ناخوشایند رسید و آنچه در پاسخ از او شنیدم، نیز به همین شکل تلخ و ناپسند بود.

هوش مصنوعی: می‌خواستند سید سجاد (علیه‌السلام) را بکشند، او که قطب جهان و دلیل وجود همه چیز بود.

هوش مصنوعی: زینب گفت: آهسته باش، ای پسر لئام. بس است دیگر از خون عترت بهترین انسان‌ها.

هوش مصنوعی: من هرگز دست از دامن او برنمی‌دارم، حتی اگر بخواهی او را بکشی.

هوش مصنوعی: حسین، فرزند علی، به خاطر غیرت و شجاعتش به شدت به هیجان آمد و با مهربانی به عمه‌اش گفت: "سکوت کن."

هوش مصنوعی: سپس او لب به صحبت باز کرد و به او گفت: آرام باش ای فرزند زیاد.

هوش مصنوعی: ما از تقدیر الهی شکایت نداریم، چرا که شیر از زنجیر و بند خود شرمنده نیست.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم به عمق وجودم برسم و زندگی‌ام را در آتش فدا کنم. آیا سمندر، که به آتش بی‌اعتناست، از آتش می‌ترسد؟

هوش مصنوعی: ما به عادت خود عادت کرده‌ایم که در عشق و محبت جان بدهیم و این هم یکی از نشانه‌های بزرگ و والا بودن ماست.

هوش مصنوعی: ما به وعده‌ای که داریم پایبندیم و نگران نباشید، بچه‌ی مرغابی را از کنار آب نترسانید.

هوش مصنوعی: در صبحگاهان، آن کره طلایی که در آسمان معلق است بر ستونی نقره‌ای نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: آن سر پر خون که جبرئیل آن را شست، تارهای گیسویش را با آب گوارا پاک کرد.

هوش مصنوعی: آن کافرانی که دل‌هایشان در خواب است، نیروی خود را مانند نیزه‌ای به سمت کوفه هدایت کردند، بی‌وقفه و با خیره‌سری در هر کوچه و خیابان.

هوش مصنوعی: بر بالای نیزه، آن سر بزرگ و با احترام، از آیات سوره کهف و قلم بالاتر و ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: پسری به نام ارقم این صدا را از دور شنید و ناله‌ای از سینه‌اش بیرون آمد که مانند صدای نی بود.

هوش مصنوعی: او گفت: به خدا قسم، ای شاه، پیمان تو بسیار محکم است و عجیب است که این سر خونین، به مانند غاری است.

هوش مصنوعی: در بلندای نی، خون‌هایی که ریخته شده را می‌بینم و لب‌هایی که از صدای خداوند تر شده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به قدرت کلام و تأثیر آن اشاره دارد. گوینده می‌خواهد بگوید که چگونه خداوند با کلام خود، جهان را خلق کرده و از طریق زبان خود، حقیقت‌ها را بیان کرده است. در واقع، این ابراز نظر نشان می‌دهد که کلمات و بیان، می‌توانند تأثیر عمیقی بر هستی و زندگی انسان‌ها داشته باشند.

هوش مصنوعی: موسی، که در مقابل آتش بی‌خبر از خود، ندا می‌داد که من به خدای یکتا ایمان دارم، در واقع با زبان الهی سخن می‌گفت.

هوش مصنوعی: اگر شیخ از این داستان آگاهی یابد، باید با شور و هیجان، معراج پیامبر را برای شنوندگان بخواند.

هوش مصنوعی: کسی که در شب معرا ج، نزد احمد پنهان بود، از زبان او الهاماتی را دریافت کرد که خداوند آنچه را خواسته بود، به او گفت.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که آن شخص سخنگو، کنایه از سر و ریشه ای با عظمت و با ارزش دارد، و هر چیزی که از او برآید، نشانه‌ای از منبعی خوشایند و عالی است.

هوش مصنوعی: این داستان پر از شگفتی‌هاست و به عاشقان می‌آموزد که زندگانی آن‌ها در دل مردگی‌ها و چالش‌ها نهفته است.