هوش مصنوعی: چون صبح، ماه به آرامی از پس حجاب آسمان آبی و نیلگون نمایان شد و سر برهنه و زیبا دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: از بدی‌های کوفیان و دوری از ایمان، شخصیت من به سمت کوفه و جمعیت‌های پریشان هدایت می‌شود.

هوش مصنوعی: از شلوغی و به هم ریختگی آن گروه، در کوفه حالت قیام و تحرک به وضوح نمایان شد.

هوش مصنوعی: دختران و زنان زیبای همچون ماه، بر شترها نشسته‌اند و به مانند اسیران حبشی به نظر می‌آیند.

هوش مصنوعی: بر روی هودج، آن ماه‌های کوچک مانند ستاره‌ها در آسمان می‌درخشند و زیبایی خاصی را به وجود می‌آورند.

هوش مصنوعی: پوشش و زیبایی این جمعیت پریشان، مانند دودی است که از آتش دل‌های زخم‌خورده برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: بر تیرک‌ها سرها را به صف قرار داده‌اند، با چهره‌ای درخشان مانند ماه در شب چهاردهم.

هوش مصنوعی: خواجه سجاد با قدرت و شکوهی چون شیر درنده، از زنجیرهای دلاوری و چالش‌ها عبور می‌کند و نگرانی‌های زشت و ناامیدکننده را کنار می‌گذارد.

هوش مصنوعی: مولوی اعتقاد ندارد که این سخن درست باشد که خداوند دستش بسته است.

هوش مصنوعی: امور آفرینش به دست کسی است که با کلمه "کن" همه چیز را می‌سازد. حال اگر آن شخص در قید و بندهای ضعفی قرار گیرد، چه بر سر جهان خواهد آمد؟

هوش مصنوعی: کسی که چشمش از درد و رنج آسیب‌دیده نیست، در نزد او دست خداوند نیز ناتوان نیست.

هوش مصنوعی: آن کسی که دستانش خالی است، چگونه می‌تواند این رشته‌ها را در دست داشته باشد و به آن‌ها متصل باشد؟

هوش مصنوعی: وقتی که خوشنودی و رضایت دوست مانند زنجیری است که به گردن آویخته می‌شود، باید آن را همراه خود ببری تا به مقصد برسی.

هوش مصنوعی: وقتی که روح خسته و دلگیر باشد، بهتر است انسان به خاطر محبوب خود جان بدهد تا اینکه بدون پزشک و درمان زندگی کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به میخانه‌ات بیاید و او از جایی دور آمده باشد، باید بدون تزئینات و اضافات، به او خوشامد بگویی و او را بپذیری.

هوش مصنوعی: قلم را کوتاه کن، چون داستان طولانی شده است، از پرده‌نشینان حجاز سخن بگو.

هوش مصنوعی: کوفیانی که دلشان نا بینا است، با دیدی سرد و بی‌توجه، سر شاه را بر نیزه می‌خوانند.

هوش مصنوعی: جانم فدای پای آن شخص آگاه و بیدار است که از بدن جدا شده و با زبانش آیات کتاب را جاری می‌سازد.

هوش مصنوعی: فرمان‌برنده‌ای که خود قرآن بود، شگفت‌انگیز نیست که از او این شهرت و آوازه برآید.

هوش مصنوعی: کسی که از خودگذشتگی کرده و در مسیر خدا قدم گذاشته، این شهرت و آوازه را از آن طرف به دست آورده است.

هوش مصنوعی: حارث تصمیم داشت که سر حسن، نوه پیامبر را به جایی ببرد، اما حسن با قدرت و eloquence خود صحبت کرد و توانست وضعیت را تغییر دهد.

هوش مصنوعی: با احتیاط و آرامش صحبت کن، ای پسر، زیرا پرنده‌ی افسانه‌ای در این تله‌ی حیله جا نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: آیا تا زمانی که به خاطر وفای به دوستی از خود گذشتگی نکنم، به سر عهد خود می‌روم؟ زیرا این سر، پر از اشتیاق و سرگردانی به خاطر اوست.

هوش مصنوعی: در نزد خداوند ذوالمنن، از کشتن هیچ چیز نمی‌ترسم و اگر لازم باشد، جانم را هم فدای آرمانم می‌کنم.

هوش مصنوعی: بگذار تا این گروه بدکار در آتش دوزخ در مسیر بدی حرکت کنند.

هوش مصنوعی: در این بیابان، دل پر از شور و شوق من به دنبال هدفی مشخص و معین است.

هوش مصنوعی: وقتی هدف او این است، ای پسر، باید برای دست‌یابی به این هدف در صحرای سخت و دشوار تلاش کنی و از آن عبور کنی.

هوش مصنوعی: آیا کوفیان از بالای بام و در خانه‌ام سنگ ملامت به سرم پرتاب می‌کنند؟

هوش مصنوعی: دختر شیر خدا (حضرت زینب) وقتی صدای نیزه آن پادشاه (امام حسین) را شنید، راز بزرگ را درک کرد.

هوش مصنوعی: دل از شدت عشق و حسادت بر زیبایی چهره‌ها، به تنگ آمده و مانند چوبی که بر دوش محمل (نقل) قرار دارد، سرش را به زمین می‌کوبد.

هوش مصنوعی: روحش مانند شبنم بر روی برگ گلش روان است، و خون خالص از خوشه‌های سنبلش جاری شده است.

هوش مصنوعی: یا نگفتی که در آسمان، نور شمع افق به خاطر سپیده دم، زیر درختان گل‌نار به‌طور زیبا و دلنواز قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: از دکتری بی‌نظیر با زیبایی‌های گران‌بها سخن گفت و احساست عاشقانه‌اش را با معشوق به اشتراک گذاشت.

هوش مصنوعی: ای کس که وجودت برای من مانند دارایی و ثروت است، آتش عشق تو تمام وجود و روح من را در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: فراق و وصال مانند آتش سوزانی هستند که من را در میان این دو وضعیت متضاد و دشوار قرار داده است.

هوش مصنوعی: من نه می‌توانم تو را بر نیزه ببینم و نه می‌توانم از تو چشم بردارم.

هوش مصنوعی: زمانی که سایه‌ات از سرم کنار رفت، ای داور، دنیا و مشکلاتش بر سرم ریخت.

هوش مصنوعی: دوری از تو باعث شده که زندگی‌ام به شدت تحت فشار باشد و الان به سوی خرابه‌ای که از آن باقی مانده، می‌روم.

هوش مصنوعی: شور و شوق تو ای محبوب، مرا به سمت کوفه و گاهی به سوی دمشق می‌کشاند.

هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساساتی عمیق و درونی می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که نه ظاهر و پوشش ظاهری، و نه چیزهای زودگذر و سطحی نمی‌توانند تنش‌ها و غم‌های درونی‌اش را برطرف کنند. او به نوعی به جستجوی حقیقت و عمق در زندگی اشاره می‌کند و بیان می‌کند که چیزی بزرگ‌تر و عمیق‌تر از آنچه که در ظاهر دیده می‌شود، بر سر او خواهد آمد. این نشان‌دهنده‌ی کشف و درک عمیق‌تر از وجود و واقعیت است.

هوش مصنوعی: تو که در زندگی و مرگ به سر می‌بری، من از خاک هستم و باید مراقب باشم. از این دنیا، که برعکس و پر از خطر است، باید حذر کرد.

هوش مصنوعی: کوفیان با افسوسی عمیق، به خاطر خونریزی زیاد اشک می‌ریزند و این اشک‌ها مانند سیل بر دامانشان سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: همه می‌گویند که افسوس و حسرت دارد، اما چه کسی فکر می‌کند که این سرها سزاوار نیزه‌ زدن بودند؟

هوش مصنوعی: آیا مکان اسیری که به او ظلم شده، در کنار بانوان خاندان حیدر قرار دارد؟

هوش مصنوعی: امام سجاد به گروهی که عدالت را نادیده می‌گیرند، هشدار می‌دهد و می‌گوید که خدا را بسیاری به یاد بیاورید.

هوش مصنوعی: نه با خون ما لشکرکشی کردن، نه از چشمانمان اشکی برای سوگواری ریختن.

هوش مصنوعی: او به خاطر بدی‌تان به زاری و گریه افتاده و می‌گوید: ای گروهی که بد نامید، به خودتان بیایید.

هوش مصنوعی: دختر زهرا مانند ستاره‌ای درخشان و باارزش است که در باغ زندگی به زیبایی می‌درخشد و مانند آواز خوانی است که در میان گل‌ها سرود عشق و معصومیت سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: منطق او به روشنی مانند سخنرانی بوتراب است و در فصاحت و بلاغت، به مانند فرزند کتاب مادر و اصل است.

هوش مصنوعی: زمانی که پدر شروع به صحبت کرد، گفت: صبر کن ای بازمانده‌های قوم ثمود.

هوش مصنوعی: این مکان، جای شگفتی و دردهای عمیق است؛ جایی که دست‌ها هنوز از خون فرد کشته شده نشسته است و به وضوح نشان می‌دهد که چه ظلم و بی‌عدالتی در حال وقوع است.

هوش مصنوعی: در حالتی از اندوه و افسوس به یاد همان شمع‌های روشن و دل‌انگیز، اشک‌ها بر دامن هنوز جاری است.

هوش مصنوعی: شما با شتاب و شوق به زیر پا گذاشتن وعده‌های خود پرداختید و در عوض هر چه را که باید به هم بافته می‌شد، به هم ریختید.

هوش مصنوعی: شما به اندازه‌ی کافی زشتی و بدی برای آینده فرستاده‌اید، ای گروهی که کافر هستید.

هوش مصنوعی: بله، این سر و صدا و این ناله بر چنین اشتباه بزرگ، چیز عجیبی نیست.

هوش مصنوعی: هر کسی که حقانیت را بر دوش دارد، باید بارها و بارها گریه کند و خود را در مقابل آن احساسات عمیق و مسئولیت‌ها سنجیده و منعکس کند.

هوش مصنوعی: مجرمی که هیچ کس برای او شفاعت نمی‌کند، تا زمان قیامت باید به خاطر کارهایش گریان باشد.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانید ای مردم عتل (ناتوان)، با پیامبر پایان‌پذیر چه کار کرده‌اید؟

هوش مصنوعی: زخم و درد ناشی از گل هایی که به خاک سپرده شدند، چه احساسات عمیق و دلشکسته‌ای را در دل پیامبر ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: چشم‌تان از زیبایی او خجالت کشید و به او نگاه نکردید، و به خاطر حرمت مقام پیامبری، غم و سوزی عمیق حس کردید.

هوش مصنوعی: در دل صحرا و کوه، مردی با چهره‌های زیبا و آثار کرامت، خود را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: ای کسانی که دل‌های شما کفر را پذیرفته، با صدای بلند ناله کنید و بر سر خود خاک بیفشانید به خاطر این کار زشت و خرابکاری که انجام داده‌اید.

هوش مصنوعی: لغزش دست‌های خون‌آلودتان باعث شد که سود شما به زیان تبدیل شود.

هوش مصنوعی: زود خواهد رسید که ای گروه بدشانس، این درخت ناخوشایند ثمره‌ی رنج و بدبختی را به بار خواهد آورد.

هوش مصنوعی: اگر تعجب می‌کنی که چرا آسمان آبی بر زمین نمی‌بارد و فقط از چشمانم اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: واقعیت این است که در روزی که عدالت واقعی برقرار شود، قدرت و خشم خداوند به وضوح نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر کسی به دنبال عدالت و انتقام از دشمنان خود باشد، باید بداند که این احساس از عمق وجود او نشأت می‌گیرد و به نوعی به خویشتن و ارزش‌های والای انسانی او مربوط می‌شود. در واقع، این موضوع نشان‌دهنده تعهد و انتظار او برای برقراری یک نوع غیرت و ایستادگی در برابر ظلم و ستم است.

هوش مصنوعی: اگر درخواست دادخواهی اندکی دیر شود، فرصتی لازم است تا قدرت و عزم شخص مثل خون شیر به شدت و تاثیرگذاری برسد.

هوش مصنوعی: اگر دو روزی زمان بر وفق مراد دشمنان برود، به زودی زود این اوضاع تغییر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: به هیچ‌وجه نباید به سایه‌ای ناپایدار و فانی تکیه کرد، زیرا قهر و قدرت بی‌نظیر خداوند متعال همیشه در کمین است.

هوش مصنوعی: کسی که ذاتش از ترس مرگ و فنا در امان است، چرا باید از این بترسد که خون او ضایع شود؟

هوش مصنوعی: سجاد را دید که مانند دیگی در حال جوشیدن است. به او گفت: آرام باش، ای عمو، ساکت شو.

هوش مصنوعی: خدا را شکر که تو وجود داری، ای نازنین که از جیب پاکت بدون نیاز به معلم، به رازهای نهان عالم آگاهی داری.

هوش مصنوعی: چیزهایی که در گذشته وجود دارند، از آنجا ارزش و اعتبار پیدا می‌کنند، چون هیچ‌کس در این دنیا نمی‌تواند برای همیشه باقی بماند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای از قفس خارج شده است و به شدت در حال گریه و زاری است. این پرنده روحی است که از بند رهایی یافته، اما هنوز به یاد آزادی و جدایی از قفس دلتنگی می‌کند.