هوش مصنوعی: باغ لاله‌ها از حمله‌ی پاییز خراب و نابود شد، مانند برگ‌هایی که در فصل خزانی می‌ریزند.

هوش مصنوعی: مردم کوفه بار قافله زنان را به شدت بستند و آنجا غوغایی در آسمان به پا شده است.

هوش مصنوعی: سواران بر شتران بدون زین و برگشته از سفر، حریم وقار و زیبایی خود را با احتیاط می‌پوشانند.

هوش مصنوعی: آن ماهروهای زیبا چادری به سر دارند که به مانند اشک‌هاشان خونین و زلف‌هایشان مانند مشک خوشبو است.

هوش مصنوعی: برای برگزاری جشن و مهمانی، عقدهایی به خاطر این جوان هندی برپا کردند که از مروارید یتیم درست شده بودند.

هوش مصنوعی: در دل باغ دین، درختان ارغوان و یاسمن به طرز زیبایی رشد کرده‌اند و این زیبایی به دل و جان انسان‌ها منتقل می‌شود.

هوش مصنوعی: خواجه سجاد با چهره‌ای چون ماه نو، بر پای اسبی تندرو سوار است.

هوش مصنوعی: زنجیری که دور گردنش است، به مانند مویی شده از بیماری که به بدنش آسیب زده.

هوش مصنوعی: جاهلان در شگفتی فرو رفته‌اند، زیرا این موضوعی عجیب است که خاص‌نگرها آن را به طور واضح و بدون پیچیدگی برای مردم عادی تبیین می‌کنند.

هوش مصنوعی: بی‌حجابی خودش مانند حجاب است، چون تاریکی شب چهره آفتاب را می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر نمایان بودنش خود را پنهان کرده است، به‌گونه‌ای که نیاز به پرده‌پوشی ندارد، در واقع بی‌نیاز است.

هوش مصنوعی: درد و غم و غصه به سمت جایی که قرار است جانفشانی شود حرکت کردند، و این تحول در زمان معین و مشخصی رخ داد.

هوش مصنوعی: گل زیبا دید که در باغ غمگینی، پوشیده از لباس عزاست.

هوش مصنوعی: در لبنان گلها وجود دارند، اما برگ نرگس از خواب مرگ خشک شده است.

هوش مصنوعی: گل‌های لاله به خاطر درد و اندوهی که دارند، به زمین افتاده‌اند و زلف سنبل در رنگی سرخ مانند خون به نمایش گذاشته شده است.

هوش مصنوعی: غنچه‌ها در رنگ‌های مختلف باز شده‌اند و این رنگ‌ها نشانه زخم‌های عمیق ناشی از تیر دلشکن عشق هستند.

هوش مصنوعی: در اثر ظلم و کینه، درختان زیبا و سرسبز در هر سو به زمین افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: نیلوفر، رنگ آسمانی به خود گرفته، و یاسمین به خاطر غم جانکاه، در غم یاس غرق شده است.

هوش مصنوعی: بلبلان و پرندگان دریا و زمین همگی با شور و حال حسینی مشغول نوحه‌خوانی هستند.

هوش مصنوعی: خاکی که در منظر او وجود دارد به قدری سرد و بی‌رحم است که بوی خون از گل‌های پژمرده‌اش به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: پرندگان زیبای گلستان خلیل به دلیل آتش درونشان به ناله و فریاد آمده‌اند.

هوش مصنوعی: این شعر به تضاد بین احساسات عمیق انسانی اشاره دارد. "آب چشم" نماد گریه و اندوه است، در حالی که "آتش آه" به معنای درد و احساسات سوزاننده است. شاعر به تفاوتی که بین این دو حس وجود دارد اشاره می‌کند؛ اشک‌ها به سمت بالا می‌آیند و نشان‌دهنده‌ی غم و ناراحتی هستند، در حالی که آه‌ها به زیر می‌روند و نشان‌دهنده‌ی عمیق بودن آن احساسات است. در مجموع، این بیت به تلاطم و تناقض احساسات انسانی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: زینب، آن گل زیبا و با وقار، با دل غمگین و ناراحت حرف می‌زند و ناله می‌کند.

هوش مصنوعی: دارم در دل غم و دردی که مانند بار شتر، سنگینی می‌کند؛ اما می‌خواهم آهسته و با احتیاط، آن را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: ای ساربانی، بار ناقه را به دوش بزن و به پیش برو تا حال و روز دل را به محبوب برسانم.

هوش مصنوعی: ای ساربانی، آیا از بارگاه خود پایین بیایی و به من کمک کنی؟ من در این وادی دل، دلم را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای ساربان، دقت کن که شتر را به آرامی بر زمین بگذاری تا من بتوانم به طرز دل‌تنگی فریاد بزنم و درد و رنج خود را به شاه بگویم.

هوش مصنوعی: ای سواره، کمی reins خود را بکش و اجازه بده تا شکایت‌هایم را به شاه به گوش رسانم.

هوش مصنوعی: باش تا لیلی خاک بر سر کند و ساربانا بر سر جنازه پسر بیفتد.

هوش مصنوعی: بگذار سکینه به خاطر سیلی شمر بر پدرش ناله کند و فریاد بزند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که به دور می‌چرخد، بگذار تا عروس تازه در کنار قاسم از دیدن و بوسیدن سیر شود.

هوش مصنوعی: چهره ی سفید و زیبای دختران مانند عطر و لطافت در فضا پخش شد و زیبایی آن‌ها به گونه‌ای است که گویی از پشت حیوانی همچون شتر جلوه‌گری می‌کنند.

هوش مصنوعی: حلقه‌ها به خاطر غم و اندوه ساخته شده‌اند و این موضوع باعث برپایی یک شور و حال بزرگ در دنیا شده است.

هوش مصنوعی: بلبل از درد جدایی به سراغ هر گل نو رسیده می‌رود و برای او ناله و شیون می‌کند.

هوش مصنوعی: زینب بر بالین شاه حاضر شد و در آن moment، دنیای وجود به هم ریخت و مانند روز قیامت شد، با درخشش ماه و خورشید.

هوش مصنوعی: نگاه کردن به آن بدن زیبا و تلاش برای جلب توجه آن بانوی باعظمت، که مانند خورشید درخشان است، دل را شاد می‌کند.

هوش مصنوعی: زخم‌های عمیق و پنهان قابل مشاهده نیستند، و تنها زخم‌هایی که بر روی سطح ظاهر شده‌اند قابل دیدن هستند. زخم‌های درونی و نامشهود در میانه شرایط زندگی ناپدید می‌شوند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که پیدا کردی، به وضوح نشانه‌هایی از او وجود دارد؛ در جایی که تیر و شمشیر و نیزه به کار رفته است.

هوش مصنوعی: گفت: ای جان پنهان در راز، آیا تویی یا من نشانی را که گم کرده‌ام؟

هوش مصنوعی: آیا تو را در حالتی می‌بینم که در خون خود غرق شده‌ای یا اینکه من در خواب تو را می‌بینم؟

هوش مصنوعی: تو مانند لاله‌ای سرخ و زیبا هستی، که اگر دریا شفاف و پرآب باشد، حتی ماهی‌ها هم به خاطر تشنگی‌اش به سیراب شدن فکر نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: شاید آن کسی که به من راهنمایی کرد تا به تو برسم، در نشان و نشانی که از تو داشت خطا کرده باشد.

هوش مصنوعی: این تویی که نور چشم پیامبر (مصطفی) است و من می‌بینم که سرت از پشت بدن قطع شده است.

هوش مصنوعی: شاید شمعی از کنار من رفته و نورش به چشمان نگران من تابیده است.

هوش مصنوعی: زنی سرگشته و ناراحت می‌گفت و غمگین بود، مانند آهویی که در تعقیب شکار خود، راهش را گم کرده باشد.

هوش مصنوعی: از گلوهای شاه ندا و صدایی به گوش رسید که می‌گفت: ای سرو باغ مرتضی!

هوش مصنوعی: به آنجا وارد شو که فرمانروایی وجود دارد، خوشحال باش که به مقصد دلخواهت رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: ای خواهر ناراحت من، بیا و گیسوانت را با خون من رنگین کن.

هوش مصنوعی: هنگامی که بر مزار پاک پیامبر نگاه می‌کنی، بگو: ای بهترین، قربانی‌ام مورد قبول تو باد.

هوش مصنوعی: من از حسین برای تو هدیه‌ای آورده‌ام؛ یک شاخه ارغوان که از گلستان برگزیده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی زینب صدای آن را شنید، گفت: ای جان‌ها، من جانم را فدای تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: از خواب برخیز و این هیاهو را ببین، در کربلا جشنی بزرگ برپا شده است.

هوش مصنوعی: ای ایوب، از خواب بیدار شو و ببین دختران خود را که همچون ابر، گریان و اشکبار هستند.

هوش مصنوعی: از خواب بیدار شو و به اطراف نگاه کن! اینجا همان جایی است که قبلاً آرامش داشتی، اما اکنون همه چیز به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: ای بزرگ مرد حجاز، سر از زمین بردار و نگاهی به اطراف بیفکن؛ بانوان و شترانی که بی‌تجهیزات و وسایل در حال حرکت‌اند، در مقابل تو قرار دارند.

هوش مصنوعی: از خواب بیدار شو و به دور و برت نگاه کن، ببین که چگونه گردن بیمار در زنجیر گرفتار است.

هوش مصنوعی: از خواب بیدار شو و به معجر (پوشش سر) خود نگاه کن، زیرا دونان (پست‌ها) آن را از سر من ربوده‌اند.

هوش مصنوعی: ای رهبر کاروان، سر خود را بلند کن. عشق تو، مقصد من را به سمت کوفه می‌برد.

هوش مصنوعی: من به همراه این دوستانم می‌روم تا پیش آن شخص بروم، اگر تو از رفتن ناراحت نیستی، می‌توانی با خیال راحت استراحت کنی.

هوش مصنوعی: به آرامی بخواب، ای خستۀ ناشی از درد و سختی. من وفاداری را در وجود تو حفظ خواهم کرد و همواره در کنارت خواهم بود.

هوش مصنوعی: وقتی تو در کنارم هستی، تحمل این سختی‌ها آسان است، زینب، و از حالا به بعد، در بازارها هم مشکلی نخواهیم داشت.

هوش مصنوعی: پس دختر پاک، با کمال تاسف و گریه روی به مدینه کرد و گفت: ای پیامبر.

هوش مصنوعی: باد تو از سوی خداوند یکتا، به حسین ارمغان سلام می‌فرستد. این حسین است که در خون خود فرو رفته است.

هوش مصنوعی: این حسین است که بر اثر تشنگی لب‌هایش خشک شده و بدنش در ریگ‌زار بیابان قرار دارد.

هوش مصنوعی: این حسینی است که در برابر ظلم کوفیان، سرش از پشت بریده شده است.

هوش مصنوعی: سر خود را از خاک بلند کن و نگاه کن، ای هشداردهنده! دخترانت در دستان انسان‌های پست و بی‌مقدار گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: ای تاجدار سدره، سر بلند کن و ببین این ملت‌ها چه کردند و چگونه عهد خود را شکسته‌اند.

هوش مصنوعی: چشم‌ها به سعادت و پاداش رسالت بسته شده است و در نتیجه، محبت و دوستی به دیگران از بین رفته است.

هوش مصنوعی: زینب، با وجود غم‌ها و مشکلاتی که دارد، نشان از استعداد و توانایی‌هایش دارد که از زهرای بزرگ به او ارث رسیده است. این به نوعی به قدرت معنوی و ویژگی‌های بارز زینب در مواجهه با دشواری‌ها اشاره دارد.

هوش مصنوعی: زمان به دور خود چرخید و احساس آزادی به انسان دست نداد و دوباره به بند کشیده شد.

هوش مصنوعی: نسل بزرگ و باعظمت به قدری از درد و رنج خود ناله کرد که حتی دشمنانش هم به حال او اشک ریختند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان با نسل گذشته در مورد نگرانی‌ها و مشکلات صحبت کرد، زیرا صدای حرکت کاروان به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: آن بانوی بزرگ با وقار و قدرت، با حسرت به چهره پادشاه نگاهی انداخت.

هوش مصنوعی: او به من گفت: ای روشنایی دل و زندگی من، شکوه و ناله‌ام بر لب‌هام مانده و حالا که شب سپری شده، روز تازه‌ای برایم آغاز شده است.

هوش مصنوعی: کوفی‌ها بار سفر را آماده کردند و من راهی شدم، اما قلبم هنوز پیش تو باقی مانده است.

هوش مصنوعی: صبح امید و نور امید از جدایی تو فرا رسیده است و شب، در دل‌های دشمنان، خوشحالی و کام‌رانی به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: حسرتی عمیق بر دل ناراحت من باقی مانده و دردهایی که باید بیان می‌شد، بدون گفتن باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: اینجا تو هستی و پیوند با پدر و مادرت، در حالی که من در این بیابان، به دنبال آرزوی تو هستم.

هوش مصنوعی: راهی که به شام می‌رسد و بغضی که به خاطر دود به وجود آمده، چه نتیجه‌ای برای این آرزو و خواسته من به همراه خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: اگر بدمختگان بر سر آتش من باشند، خوشحال هستم چون که به یاد تو هستم.

هوش مصنوعی: هر جا که تو با من باشی، حتی اگر خانه‌ام خراب و ویران باشد، من از زندگی‌ام راضی و خوشحال هستم.

هوش مصنوعی: کوفی‌ها بار کاروان را بسته‌اند و کاروان نینوایی بدون شاه و مرد راه‌نما باقی مانده است.