گنجور » نیر تبریزی » آتشکدهٔ نیر (اشعار عاشورایی) » بخش ۲۴

بخش ۲۴ - رفتن آنحضرت به یاری پادشاه هند

اندرین حال آن هژیر رزمکوش

کامدش صوتی ز هندستان به گوش

کای غیاث المستغیثین ای مجیر

دست شیران دستگیرم، دستگیر

ای رهائی داده یونس را ز یم

دست من بر گیر که گم شد پی‌ام

دستگیر یوسف اندر چه توئی

رهنمائی کن که خضر ره توئی

شاه دین لبیک گویان بی درنگ

سوی هندستان شد از میدان جنگ

شیر چون دید آن شه حیدر شکوه

پای وی بوسید و بر شد سوی کوه

رفت آن شهزاده سوی بارگاه

سوی میدان باز پس گردید شاه

ظالمی زد ناگهان تیری ز کین

شهسوار لامکان را بر جبین

تیر چون زان جبههٔ غرّا گذشت

خونش از قوسین او ادنی گذشت

رو به بالا کرد کای دادار فرد

تو گواهی کاین خسان با من چه کرد

ناگهان تیر سه شعبه از کمین

کرد قصد آن خدیو راستین

خواست جا بر سینهٔ آن شاه کرد

جا نجست و رو به قلب الله کرد

کرد شه رنگین محاسن زان خضاب

گفت چونین رفت خواهم نزد باب

گویمش تا کای شه لولاک شأن

خون من خواه از فلان و از فلان

کان که طرح بیعت شوری فکند

خود همان جا طرح عاشورا فکند

چرخ در یثرب رها کرد از کمان

تیر کاندر نینوا شد بر نشان

کرد بهر تحفۀ دیدار یار

دست حق آن خون ناحق را نثار

چون به خود لرزید از ان خون جسم خاک

دامن گردون گرفت آن خون پاک

تا قیامت چرخ را دل خون از اوست

سرخی این طاق مینا گون از اوست

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)

قالب شعری: مثنوی

منبع اولیه: سید محمدرضا شهیم

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.