هوش مصنوعی: در آن دشت پر از مشکلات و سختی، بار سنگینی بر دوش می‌کشد و دیارش از بیگانگان خالی است.

هوش مصنوعی: در شبِ ماه محرم، دوباره در جایگاه سخنرانی، پادشاهی که سربازانش کم بودند، حاضر شد.

هوش مصنوعی: یاران او به دورش جمع شدند، مانند پروانه‌هایی که دور شمع می‌چرخند.

هوش مصنوعی: خواهران شاه در کنار یکدیگر مانند دختران نعش، به تماشا نشسته‌اند و بر دور کوهی قرار دارند.

هوش مصنوعی: به یارانش نگاه کرد و در کلامش مانند یک ظرف از یاقوت، پر از ارزش و زیور شد.

هوش مصنوعی: پس از ذکر حمد و درود، آن پادشاه نیکو گفت: ای یاران، مرگ بر ما سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: این حسین و این سرزمین کربلاست که در هر گوشه‌اش، بلا و مصیبت جاریست.

هوش مصنوعی: بوی خون از این کوه و دشت به مشام می‌رسد، هرکس که بخواهد می‌تواند به گذشته بازگردد.

هوش مصنوعی: اگر کسی توانایی تحمل زخم‌ها و آسیب‌ها را ندارد، بهتر است عقب‌نشینی کند زیرا در این مسیر آزادی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این شب و این دشت وسیع را در نظر بگیرید، دوستان. لوازم و تجهیزات خود را آماده کنید.

هوش مصنوعی: این گروه بی‌رحم فقط با من طرفند و کسی که غیر از من است، از این درگیری‌ها در امان است.

هوش مصنوعی: من به خاطر تنهایی‌ام غمگین هستم و دوستانم از این وضعیت ناراحتند. ما در این دشت وسیع و سخت زندگی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: بهتر است از کنار من دور شوید، زیرا شما از سمت من آمده‌اید و باید به آن سوی دیگری بروید.

هوش مصنوعی: من در این دریای خون غرق شده‌ام و می‌خواهم از آن سو، سرم را بیرون بیاورم.

هوش مصنوعی: من و موجودیت اصلی (شاه وجود) توافق کرده‌ایم که به آن‌جا بروم که همیشه در آنجا بوده‌ام.

هوش مصنوعی: ای زمین کربلا، شاد باش و خوشحال باش، چون من در کنار تو و در برابر مشکلات و بلاهایی که بر سرم می‌آید، با شادمانی زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: با اشتیاق به سوی تو آمدم و در اینجا نشانی از دوست را با خود آوردم.

هوش مصنوعی: من آمده‌ام تا وجود و روح خود را فدای عشق کنم، و به آنجا بروم که فراتر از جسم و جانم است.

هوش مصنوعی: به اینجا آمده‌ام تا در این وضعیت سخت و دردناک گرفتار شوم، چون زیبای دل‌انگیز من به چنین حالتی نیاز دارد.

هوش مصنوعی: من آمده‌ام که بعد از مدت‌های طولانی صحبت کنم و با زبان تند و تیز خود، ماجراهایی را از نو بازگو کنم.

هوش مصنوعی: پس بشتابید ای همراهان، از این مهمانی که خاص محبوب است و از جمع دیگری جدا باشید.

هوش مصنوعی: اما هر جا که می‌نگرید، ای داور، دورتر برانید از این دشت عمیق.

هوش مصنوعی: آنکس که فردا در این دشتِ وسیع، صدای ناله‌های نسل‌های پیامبر را خواهد شنید.

هوش مصنوعی: کسی که در زندگی به دیگران کمک نمی‌کند و از ذات ناپسند خود فاصله نمی‌گیرد، در روز قیامت از نعمت‌های بهشت بهره‌مند نخواهد شد.

هوش مصنوعی: با رفتن او، داستان شهر و مقام او بازگو شد و از میان دیگران، تنها یار واقعی باقی ماند.

هوش مصنوعی: عشق از همان ابتدا پر شور و حزن‌آور بوده است، به گونه‌ای که هر کسی که از آن دور بوده، از آن دوری می‌کند.

هوش مصنوعی: یاران گفتند: ای مایه حیات ما، درد و رنج عشق تو برای ما، درمانی است.

هوش مصنوعی: جان‌های ما به تو وابسته است و وجود ما از وجود تو سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: سایه چگونه می‌تواند از خودش جدا شود؟ یا صدای یک صوت چگونه می‌تواند از خود صدا جدا شود؟

هوش مصنوعی: زندگی بدون تو نمی‌تواند ادامه پیدا کند، حتی اگر فرد زنده باشد. برای زندگی واقعی باید احساسات و عشق وجود داشته باشد و نبودن تو موجب می‌شود که در دل حسرت و اندوه باشد.

هوش مصنوعی: ما در کنار دریا خوابیم و تو در حال غرق شدن در خون هستی و حق این سرزمین هرگز نادیده نخواهد شد.

هوش مصنوعی: ای کاش ما را هزاران جان می‌دادند تا بتوانیم به خاطر زیبایی و جلوه معشوق، همه آن جان‌ها را نثار کنیم.

هوش مصنوعی: اگر دو صد جان از ما برود، دل نگرانی نیست. تو بمان، ای کسی که همچون تو پاک و معصوم نیست.

هوش مصنوعی: ای پادشاه راست‌گوي، این سگ‌های پیر را از درگاه خود دور نکن.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، در را به روی ما نبند، چرا که در این خلوت نباید از دیگران دور باشیم، نه از دوست.

هوش مصنوعی: جان ما خسته و دلbroken است، ما گدای عشق یوسف هستیم، از ما روی خود را برمگردان.

هوش مصنوعی: ما در دنیای آرزوها و تمنیات گم نشده‌ایم و به راحتی و نازپروری عادت نکرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما با دل‌تنگی و غم‌ناکی زندگی می‌کنیم و به شهره‌ای چون یونس که در دریا بود و خلیل که در آتش ماند، می‌مانیم.

هوش مصنوعی: در این عرصه پر از مشکل و سختی، قدم گذاشتیم و همه چیز دنیا و آنچه در آن است را زیر پا گذاشتیم.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاه زیبایی وفاداری آنها را دید، تلاششان را در پیشبرد سرنوشت و فداکاری جانشان دریافت.

هوش مصنوعی: پرده‌ها کنار رفته و جایی که هر یک از آنان در باغ بهشت قرار دارد، نمایان شده است.

هوش مصنوعی: حوریان از جایگاه‌های خود بیرون آمده‌اند و به صف ایستاده‌اند و به او نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: در انتظار تو هستیم، زیرا چهره‌ات همچون ماه زیبایی دارد و ما مشتاق دیدن آن هستیم.

هوش مصنوعی: تو برای ما همچون ماهی هستی و ما برای تو همچون بلقیس که در کنار سلیمان است.

هوش مصنوعی: ای سلیمان، به سوی بلقیس برو و مانند رامین، در عشق ویس و در بند او قرار بگیر.

هوش مصنوعی: ای یوسف، از این زندان سخت بازگرد، زیرا صبر زلیخا از دستش رفته است.

هوش مصنوعی: اگر چه ما شبیه لیلا هستیم و مجنون به نظر می‌رسیم، اما در حقیقت به خاطر عشق تو، دچار شیدایی و دیوانگی شده‌ایم.

هوش مصنوعی: پس از آن، پادشاه مردی را به جلو فراخواند و انگشت خود را بر کف دست او نهاد.

هوش مصنوعی: آب خوش و گوارایی از دست کسی جاری شد و همه‌ی مهمانان آن را نوشیدند.

هوش مصنوعی: در آن شب عاشورا، ماه به صورت تمام و کمال در آسمان درخشید و حالتی پر از هیجان و شور داشت.

هوش مصنوعی: شاه دین در چادر خود با یارانش حضور دارد و در ارتباطی عمیق و رازآلود با خداوند بزرگ و پروردگارجهان است.

هوش مصنوعی: مردم کوفه از شکستن عهد اولیه خود خوشحال و شادمان هستند، در حالی که این پیمان و قولی که داده‌اند، بسیار ضعیف و ناپایدار است.

هوش مصنوعی: شخصی به نام شمر که از نظر اخلاقی پایین‌فردی است، غرق در خوشحالی و افتخار ناشی از مقام و قدرت خود در دین است و به طرز خاصی از حضور و وجود خود پر شده است.

هوش مصنوعی: پسر سعد به خاطر زیبایی‌های ری مشغول و شاد است، اما شاه که از دنیای هستی جدا شده، خود را از همه چیز و همه کس رها کرده است.

هوش مصنوعی: زینب، آن گوهر باارزش و درخشان از نظر شرافت، اشک‌هایش مانند مرواریدها می‌درخشد.

هوش مصنوعی: چشم لیلی از دیدن معشوق پر از گل شود، همان‌طور که دلش از احساسات و عشقش پر است.

هوش مصنوعی: مادر قاسم به خاطر مراسم عروسی، شمع‌ها را روشن کرده است، اما این شمع‌ها از اشک‌ها و اندوه او به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: شربت بیمار، خون جوشیده از دل عاشق و شیری که از پستان مادر به لب کودک می‌رسد، موجب شرم و خجالت است.