هوش مصنوعی: جبرئیل به سرعت از آسمان پایین آمد و بر زمین فرود آمد.

هوش مصنوعی: در دشت، منظره‌ای پر از لاله‌های ارغوانی را دید که به صورت ردیف‌های منظم و پشت سر هم قرار گرفته بودند.

هوش مصنوعی: چهره‌های زیبا و دلربا همانند گل‌های خوشبو و زلف‌های معطر او هستند که جذابیت خاصی دارند.

هوش مصنوعی: رودها در حال حرکت هستند، اما بر لبانشان نشانه‌ای از خون سروهایی است که افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: غنچه‌های نازک و شکوفه‌نشده از آب سیراب و شاداب هستند، ولی در عین حال به خاطر زخم تیر، درد و رنجی را تحمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: چشم نرگس به خاطر مستی و شگفتی از خواب بیدار شده و سوسن‌ها با ده زبان درباره‌اش حرف می‌زنند، اما او در سکوت است.

هوش مصنوعی: در باغچه‌ای که پر از گل‌های خوشبو است، بلبلان در حال سرودن و نغمه‌سرایی هستند و هر کدام صدای خود را در میان هم نغمه‌فزایی می‌کنند.

هوش مصنوعی: گفت: ای فرمانده، من پیام و سلامی از سوی یزدان برای تو آورده‌ام.

هوش مصنوعی: به من بگو، ای کسی که راه یار را بسته‌ای، تا بتوانم پیغام او را برسانم و جانم را فدای او کنم.

هوش مصنوعی: گفت: تو ای رهبر عشق، باید بگویم که همه چیز در عشق به تو وابسته و تحت تأثیر توست.

هوش مصنوعی: اگر تو نبودی، جهان هم نمی‌توانست وجود داشته باشد و ترکیب خاکی آدم هم به وجود نمی‌آمد.

هوش مصنوعی: تو خود هدف و غایت خلقت انسان‌ها هستی؛ بدون تو، جهان به سرانجام نمی‌رسد و به گرد و غبار تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: ما نیازی به گواهی دادن بر شما نداریم، ای بزرگ و با جلال، که همه چیز با تو پایان می‌گیرد.

هوش مصنوعی: عزم و اراده‌ات در وفاداری به وعده‌ات نشان‌دهنده‌ی جایگاه و مقام توست.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف وضعیت دشوار و غم‌انگیز کودکان اشاره دارد. شاعر به تصویر می‌کشد که به جای آنکه کودکی شیرین و معصوم را ببیند که از شیر مادر تغذیه می‌کند، کودکی دیگر در شرایطی سخت و پرخون به سر می‌برد. این وضعیت نشان‌دهنده‌ی رنج و دردهایی است که برخی از کودکان در دنیای واقعی تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: فرقی نمی‌کند که تو کشته شوی یا دیگران، ای پادشاه عشق، این موضوع هیچ تاثیری بر مقام و جایگاه تو در عشق ندارد.

هوش مصنوعی: اگرچه جان تو را بگیرد، اما دل خود را به محبوب بسپار. آن محبوب کسی است که عشق و محبتش به تو واقعی و صادقانه است.

هوش مصنوعی: اگر جان کسی را بگیری، جان جهان به تو تعلق ندارد؛ چون عزرائیل به دستورات تو گوش نخواهد داد.

هوش مصنوعی: تو در میدان جنگ جان خود را فدای حق می‌کنی و با فداکاری و شجاعت‌ات به بزرگترین مقام می‌رسی. خون تو، همانند جان‌بازی دیگران، ارزشمند و مقدس است و تو نماد فداکاری و قربانی کردن هستی.

هوش مصنوعی: پادشاه با فرشتۀ وحی پاسخ داد که ای فرستاده‌ای از جانب خداوندی که پروردگار جهانیان است.

هوش مصنوعی: من و شاه وجودم پیمانی بسته‌ایم که همان پیمانی است که همیشه بوده است.

هوش مصنوعی: عاشق واقعی برای دلش چگونه می‌تواند به جانش اهمیت دهد، وقتی که دردش از طرف محبوبش است؛ و با درمانی که دارد، چه فایده‌ای می‌تواند داشته باشد؟

هوش مصنوعی: جبرئیل، اگر می‌بینی من نیستم، او تمام وجود من است. من فقط همین ظاهری هستم که دارم.

هوش مصنوعی: از پایین‌دست خودم، چیزهایی را که از خودم کم کرده‌ام، این آتش را خودم خواسته‌ام.

هوش مصنوعی: اگرچه من از هر دو جهان بیگانه و دورم، اما در درون ویرانه‌ام یک گنج پنهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: گفت: ای شاه، خواهرانت تنها و بی‌حامی هستند. او پاسخ داد: همانطور که آنها بی‌کس هستند، خود نیز با این تنهایی انس و آرامش دارد.

هوش مصنوعی: شخصی گفت که دخترانت در انتظار هستند و او جواب داد که عشق باعث می‌شود که انسان نتواند به کسی غیر از معشوق خود نگاه کند.

هوش مصنوعی: گفت: من نگرانم که زیبایی‌ات موجب اسیری‌ام شود. پاسخ داد: راهی به سوی او وجود دارد که از هر طرف می‌تواند به من برساند.

هوش مصنوعی: گفت: سجاده‌اش افتاده و به دکتر نیاز دارد. پاسخ داد: بیماری‌اش را عزیزش دوست دارد.

هوش مصنوعی: من آب حیوان را در آن طرف قرار داده‌ام.

هوش مصنوعی: او گفت: سر تو با زیبایی سنان خواهد شد. او پاسخ داد: هر چه او بخواهد، همان خواهد شد.

هوش مصنوعی: او گفت: جان انسانی ارزشمند و گرانبهاست و نباید آن را به راحتی و ارزان بفروشی، مانند یوسف که به صورت رایگان عرضه نشد.

هوش مصنوعی: می‌گوید: اگر کسی را بخواهی که جانش با ارزش است و جانانش باید برای او هزینه‌ی خوبی بپردازد، به سادگی نمی‌توان او را نادیده گرفت و رایگان به حساب آورد.

هوش مصنوعی: او گفت: من سپاه را از غیبت آوردم تا این قوم کافر را از دلشان نابود کنم.

هوش مصنوعی: او گفت: به آرامی، زیرا خود جبرئیل در کمک من است و این لشکر بی‌شمار است.

هوش مصنوعی: وجود آنان از وجود ما نشأت می‌گیرد و مدیریت و تدبیر امورشان در اختیار ماست.

هوش مصنوعی: کسی که با تدبیر و برنامه‌ریزی‌اش، جهان را به حرکت درآورده است، دیگر به کمک و حمایت هیچ پادشاهی نیاز ندارد.

هوش مصنوعی: اگر دستانم را بگشایم، از آستینم صدها هزار جبرئیل واقعی می‌ریزد.

هوش مصنوعی: ای جبرئیل، تو دروازه‌ای برای من بودی که به من کمک کردی تا به حقیقت نزدیک شوم و حق را به آنچه که شایسته بود پاسخ دادی.

هوش مصنوعی: در آن هنگام که خداوند از هیچ چیزی موجودات را آفرید، فرمود: بگو ببینم، من چه کسی هستم؟ و تو کی هستی؟

هوش مصنوعی: سال‌ها در حیرت و سردرگمی گذراندی تا اینکه در نهایت، آموزش‌های تو راهی برای پاسخگویی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: گفت: تو را به نام پروردگار بزرگ می‌خوانم، من همیشه در خدمت تو هستم و نامم جبرئیل است.

هوش مصنوعی: من همچون جبرئیل، پیام‌آور آن شاه بزرگ هستم و وارث تمامی رازهای دروازه الهی.

هوش مصنوعی: ای ستاره، بر من بتاب و به آن زیبایی‌ات مرا نگاه کن. چشم‌هایم را باز کن تا چهره‌ام را ببینی.

هوش مصنوعی: برای دیدن حال عاشقان، باید چشمی متفاوت و خاص مانند جبرئیل داشته باشی.

هوش مصنوعی: من خودم را از دست محبوبم جدا نکرده‌ام، مانند رشته‌ای که به او وصل است.

هوش مصنوعی: عشق مانند گردن‌بند سنگینی بر شانه‌هایم است که مرا به هر جا که بخواهد می‌برد.

هوش مصنوعی: این داستان، داستان رنج ایوب نیست و هم‌چنین مربوط به ماجرای یوسف و یعقوب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: صبر ایوب را از کجا می‌توان پیدا کرد در برابر این سختی، وقتی که این مصیبت مربوط به حسین و واقعه کربلا است؟

هوش مصنوعی: ای آقا، از این ورطه دور شو تا اینکه آتش من نتواند به پرنده زیبایت آسیب برساند.

هوش مصنوعی: ای سپاه تو، از راه من دور باش؛ چرا که آتش دردناک آه من می‌تواند جهانی را بسوزاند.

هوش مصنوعی: روح پاکی به سمت آسمان پرواز کرد، جایی که فرشته‌ای با آتش سوزان آمد.