نسیمی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من بوی تو از گل و سمن می شنوم</p></div>
<div class="m2"><p>نام تو ز بلبل چمن می شنوم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ذکر تو بود در آفرینش پیدا</p></div>
<div class="m2"><p>من می شنوم همیشه من می شنوم</p></div></div>

زندگی و اشعار عماد الدین نسیمی: شامل تحقیق در احوال و آثار نسیمی، پژوهشی در اندیشه های حروفیه به همراه متن تصحیح شده اشعار بر اساس یک نسخه نویافته کهن و هفت نسخه خطی دیگر به کوشش یدالله جلالی پندری - . - تصویر ۲۵۵

شمارهٔ ۶۲

من بوی تو از گل و سمن می شنوم
نام تو ز بلبل چمن می شنوم
ذکر تو بود در آفرینش پیدا
من می شنوم همیشه من می شنوم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به شنیدن بوی محبوب و نام او از گل و بلبل اشاره می‌کند و می‌گوید که یاد و ذکر او در آفرینش همواره حاضر است و او همیشه اینها را می‌شنود.

شمارهٔ ۶۰

شمارهٔ ۶۱

هوش مصنوعی: من عطر تو را از گل و گل‌های خوشبو حس می‌کنم و نام تو را از آواز بلبل در باغ می‌شنوم.

من بوی تو از گل و سمن می شنوم

نام تو ز بلبل چمن می شنوم

هوش مصنوعی: همیشه نام و یاد تو در وجود من حس می‌شود و این احساس را همیشه می‌شنوم.

ذکر تو بود در آفرینش پیدا

من می شنوم همیشه من می شنوم

شمارهٔ ۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده