هوش مصنوعی: ای ساقی، از شوق زیبایی تو بسیار سرمست و شاداب هستم. تو مایهٔ حیات و جوانی ما هستی، پس برای ما از چشمهٔ حیات، می بیاور.

هوش مصنوعی: ما با لب‌های سرخ تو در آغاز آفرینش پیمانی بسته‌ایم که تا ابد ادامه خواهد داشت، پیمان تو و پیمان ما، در مورد شربت خوش طعم تو.

هوش مصنوعی: دردی که ما داریم هیچ درمانی جز رسیدن به تو ندارد. ای تو که با وصل کردنت، این درد بی‌پایان را درمان می‌کنی.

هوش مصنوعی: عاشقان در هر دو جهان فقط تو را به عنوان جان جانان خود می‌شناسند. آیا غیر از تو کسی وجود دارد که جان و دل ما باشد؟

هوش مصنوعی: بهشت و سرزمین خوشبختی ما تنها در کنار تو و در کوی تو قرار دارد. آیا بهشت دیگری جز این در جهان وجود دارد؟ ای سرزمین خوشبختی ما.

هوش مصنوعی: چشم یعقوب به خاطر غم دوری‌ات مثل برف سفید شده است. از عمق چاه بیرون بیا ای یوسف عزیز ما.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم بر گل و خوشبوایی نگاه کنم، زیرا زیبایی زلف و چهره‌ات برای من از هر گل و گیاهی زیباتر است.

هوش مصنوعی: در نهایت، دود ناشی از آتش ما به شیار روزن خواهد رسید. آیا می‌توان آتش سوزان ما این‌قدر پنهان بماند؟

هوش مصنوعی: اگر کشتی‌ات مثل کشتی نوح باشد، هرگز غرق نخواهی شد، حتی اگر کوه‌ها و دشت‌ها در طوفانی فراگیر شوند.

هوش مصنوعی: جواهری با ارزش، قیمت خود را در هر شرایطی می‌شناسد. تو نیز باید بدانی که چه مقدار ارزش و جایگاه داری، ای گوهر باارزش ما.

هوش مصنوعی: محبت و زیبایی تو همچون نوری است که از حق به ما رسیده، ای کسی که رحمت در وجود تو نمایان است. ما در این مکان مقام والایی داریم که به خاطر توست.

هوش مصنوعی: ما کتاب آسمانی تو را به زبان می‌آوریم و از حقیقت جاودان می‌گوییم، ای کلامی که صحبت می‌کنی، این نشانه‌ای از قرآن ماست.

هوش مصنوعی: عمرم در آرزوی موهای تو سپری شد و هرگز به پایان نرسید. آه که این آرزو چقدر دور است و راه ما به هیچ جا نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: نسیمی در حالت عشق تو به دور سرم می‌چرخد، همچون گردشی که در آسمان وجود دارد. ای کسی که ما به زلف‌های پیچیده‌ات اسیر شده‌ایم، جان ما بی‌قرار و سرگردان است.