هوش مصنوعی: زیبایی روی تو همچون نوری درخشنده است و عطر زلف‌های تو روح را زنده می‌کند و شبیه دم عیسی است.

هوش مصنوعی: وقتی در عشق تو به در مکتب می‌آیم، خرد و روح پاک به من نزدیک می‌شوند، و مانند لوحی که الف و ب را در خود دارد، دانش و آگاهی به من عطا می‌شود.

هوش مصنوعی: در محله تو، دل من که همیشه در اینجا زندگی می‌کند، مانند خاک باغ بهشت ارم و بهشت برین ارزشمند و زیبا است.

هوش مصنوعی: مجنون چه حالتی دارد که عاقل بتواند درک کند، مگر اینکه او نیز به مانند مجنون، از تمام دنیا فقط غم لیلی را در دل داشته باشد.

هوش مصنوعی: انسانی که به زیبایی‌های تو دسترسی ندارد، مانند زاهدی است که از اشعه‌های خورشید دور است و چشمانش نابینا است.

هوش مصنوعی: هر کس که به درگاه تو دست نیاز دراز کند، به اندازه‌ای بزرگ و ارزشمند می‌شود که همچون خاتم و جام جم و سلطنت کسری را به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: چشم من تو را دید و تصویر تو در ذهنم نقش بست؛ در حالی که تصویر مجسمه‌ای به دست نقاشی در آن جا به جا شده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیا وجود دارد، هیچ‌کس هیچ‌گاه چهره‌ای مانند چهره تو نخواهد دید، زیرا تو این همه معنا و مفهوم را در خود نهفته‌اید.

هوش مصنوعی: شخصی که ادعاهای بی‌پایه و اساس دارد، از عمق و حقیقت موضوعات بی‌خبر است. او به صرف داشتن برخی از نشانه‌ها و ظواهر، این‌قدر در مورد مسائل مختلف صحبت می‌کند و ادعای دانایی می‌کند.

هوش مصنوعی: در درون من نوری بسیار وجود دارد که باعث شده است احساس کنم به خداوند نزدیک شده‌ام، و دل من همچون درختی است که آتش موسی را در خود دارد.

هوش مصنوعی: عجیب اینجاست که زیبایی تو به قدری است که خود ابزاری نیازی ندارد، اما فرد متقی به آن اعتماد کرده و تکیه‌اش بر تقواست.

هوش مصنوعی: ای نسیم، به کسی که در پی رسیدن به معشوق است، نخواهد رسید، اگر در دلش فقط خواسته‌های دنیوی و آخرتی را داشته باشد.