هوش مصنوعی: زمانی که پرده از چهره زیبای تو، که مانند ماه می‌درخشد، کنار رفت، بسیاری از رازهای نهان و پنهان آشکار شد.

هوش مصنوعی: آتش چهره‌ات مانند میوه‌ای است که از توحید برمی‌خیزد، به خاطر کلیم (موسی) آتش از درختی سرازیر شد.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی با لاله‌ها درباره زیبایی چهره تو صحبت می‌کرد، اما دل‌سوخته در دلش احساس سوزش غم را تجربه می‌کرد.

هوش مصنوعی: مرغی که در مزرعه زندگی می کرده، در حین جستجوی آب به دام زلف تو برخورد کرد و گرفتار شد.

هوش مصنوعی: چشم تو نظر و توجه دل کسانی که دانش و بصیرت داشتند را جلب کرد، به طوری که به خاطر زیبایی تو، همه آنها دلبسته و عاشق شدند.

هوش مصنوعی: ماه در آرزوی دیدن چهره تو مانند خورشیدی است که از روزنه‌ای به درون خانه می‌تابد و به شدت به این سو و آن سو می‌افتد.

هوش مصنوعی: چشمان ما از گریه خیس است و لب‌هایمان خشک، مانند آتش که در دل از عشق تو شعله‌ور شده، هر چیزی را در حال سوختن می‌بیند.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی و نگاه فریبنده‌ات باعث شد که عاشقان زیادی به تو دل ببندند، آن‌ها همگی بر سر عشق‌ت به رقابت پرداختند.

هوش مصنوعی: کسی که در مسیر عشق و دلدادگی قرار نگرفته و خود را خوار کرده، هرگز نمی‌تواند به چشم اهل دل ارزش و بزرگی پیدا کند؛ همان‌طور که سرمه در چشم نمی‌آید.

هوش مصنوعی: پروانه‌ای که به شدت به تو علاقه‌مند است، ای شمعی که دل‌ها را روشن می‌کنی، از شدت شوق به تو، جانش به لب رسیده و از بال و پر خود افتاده است.

هوش مصنوعی: نسیمی خوش، داستان زیبایی لب‌های شیرین تو را بازگو کرد و ناگهان صدایی از دل برآمد که به قند و شیرینی آن اشاره داشت.