هوش مصنوعی: هر کسی که به فکر زلف تو بیفتد، به طور کامل درگیر خیالات تو می‌شود و وجودش را به گونه‌ای تسخیر می‌کنی که هر جزء از وجودش به این وسواس دچار می‌شود.

هوش مصنوعی: من با زبانت نکته‌هایی درباره اسرار نهفته‌ای بیان می‌کردم، اما سالک در مسیر حقیقت، نسبت به ما ایراداتی را مطرح کرد.

هوش مصنوعی: باد صبا که بویی از سر زلف تو به مشامش می‌رسد، آهوی زیبا و دلربای چین را زیر پایش می‌افکند.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت دندان‌هایت، سخنان من کم‌قدر و بی‌اهمیت به نظر می‌رسد و مانند اشکی که از چشم می‌افتد، محو شده است و حالا دگرگون شده و به عمق دریا رفته است.

هوش مصنوعی: ای عشق تو، ای پادشاه زیباها، دل من از حمله‌های فکر و عقل در امان است، زیرا تو که در قلبم نشسته‌ای، این امنیت را برایم به ارمغان آورده‌ای.

هوش مصنوعی: تو مانند هیچ‌کس دیگری نیستی و در جهان، کسی نیست که زیبایی تو را در این دو عالم ببیند. تو زیبایی‌ات را به جهان هدیه داده‌ای و تمام زیبایی‌ها را در خودت جمع کرده‌ای.

هوش مصنوعی: ای دل، از شراب عشق بنوش و خود را در غم پارساها غرق نکن؛ زیرا آن‌ها یا ساغر نمی‌گیرند یا اگر هم بگیرند، لذتی از آن نمی‌برند.

هوش مصنوعی: در جو عشق تو، آن پرنده‌ای که از خود بی‌خود شد، در قله هویت خود، به جایگاه پرنده‌ افسانه‌ای رسید.

هوش مصنوعی: ای کسی که به زیبایی‌های درخت سرو و سدره می‌خوانی، سکوت کن! مگر می‌شود که قد و قامت سرو اینقدر بلند باشد؟

هوش مصنوعی: امروز کسی که امید به آینده دارد، از چه راهی می‌تواند به تو نزدیک شود؟

هوش مصنوعی: پس از آنکه آتش من از وجود تو روشن شد، شعله‌ی نور حضور در تمام موجودات منتشر گردید.

هوش مصنوعی: هر کس که چهره‌ات را ببیند مانند نسیمی ملایم احساس می‌کند که حقیقت را یافته است. خودت را بپوشان، زیرا اگر پنهان نمانی، غوغایی به پا خواهد شد که همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.