هوش مصنوعی: جز دیدار تو هیچ راهی برای درمان دل‌تنگی ما وجود ندارد. حالا این وضعیت متعلق به کیست و این درد برای چه کسی نیست؟

هوش مصنوعی: زمانی که تصویر تو در ذهنم نقش می‌بندد، در چشمانم جز نور خدا چیزی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: وقتی به شب قدر رسیدم و به زیبایی‌های تو نگاه کردم، فهمیدم که هیچ عهد و پیمانی جز عشق به تو برایم باقی نمانده است، ای ماه در دل تاریکی.

هوش مصنوعی: ای غم تو در دل من به قدری جا گرفته که هیچ جایی برای دیگری باقی نمانده است. من از تو جدا نمی‌شوم و هیچ مکانی در دل من خالی از تو نخواهد بود.

هوش مصنوعی: گفتی که به من علاقه و وفا داری، اما چطور می‌توانم این را باور کنم در حالی که خودت به وفا و محبت پایبند نیستی؟

هوش مصنوعی: اگر کسی در دلش محبت و عشق تو را نداشته باشد، چهره‌اش مانند سپیده‌دمی که به روشنی می‌درخشد، نشانه‌ای از صداقت و پاکی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: کسی که قلبش زنده و جانش فدای بوی تو شده، از ارتباط با زندگی جاودان محروم می‌شود، مانند نسیمی که وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی بهبود یابی و از بیماری نجات پیدا کنی، باید از داروهایی استفاده کنی که اثر واقعی دارند. چرا که اگر درمانی نتواند عطر شفا را به همراه داشته باشد، نتیجه‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که لیاقت تحمل سختی‌ها و بلاها را ندارند، از زیبایی‌ها و نعمت‌های دو جهان نیز بهره‌ای نخواهند برد.

هوش مصنوعی: عشق چهره محبوبم مرا بی‌حالت و بی‌چاره کرد، مانند دگرگون شدن آسمان‌ها که دیگر نه سر دارد و نه پا.

هوش مصنوعی: کسی که حقیقت را انکار می‌کند، به اشتباهات خود فکر می‌کند، اما شخصی که حقیقت را می‌بیند، در اشتباهاتش چیزی به نام غلط و سهو نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: تا وقتی که نسیمی از تو وزیده، از تمام عالم جدا نیستی؛ زیرا خوشی دل و روشنی چشمانت به هم وابسته‌اند.