هوش مصنوعی: ما در عمق عشق او غرق شده‌ایم و فقط خود او می‌داند که حال ما چگونه است. کسی که در ساحل نشسته و آرامش دارد، نمی‌تواند درک کند که ما چه احساساتی را تجربه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: بدان که زلف‌های درهم و نامنظم را خوب بشناس و بفهم، چون آن معشوقه‌ای که گرفتار مشکلات و دردسرهاست، از جریانات درونیش آگاهی دارد.

هوش مصنوعی: عشق زیبایان در قلبم مانند گنجی با ارزشی است که خارج از تصوری فراتر از اندازه‌هاست. ارزش این گنج را فقط خدا می‌داند.

هوش مصنوعی: چشم یارم قدرتی ندارد و از لبانش درمانی به دست می‌آورم. این‌قدر بیمارم که فقط کسی می‌داند این درمان چیست که ارزش آن را درک کند.

هوش مصنوعی: ما همیشه در کنار سر و روی ساقی و جام شراب خواهیم بود. عارف و صوفی با صفا می‌داند که این چه معنایی دارد.

هوش مصنوعی: در دل ما و موهای خوشبوی دوست، رازهایی وجود ندارد که این باد بهاری از آن‌ها آگاه نباشد.

هوش مصنوعی: زمانی که ساقی در مقابل موسی می‌گوید که او را بنگرد، در حقیقت اشاره به درک عمیق و فهم رازهای پنهان است. این نکته‌ای است که تنها مست‌ها، یعنی کسانی که در حال هوش و مستی‌اند، می‌توانند با ذهنی آزاد و دل بدون قید بیابند. آنها می‌دانند که این دیدن و درک عمیق چه معنایی دارد.

هوش مصنوعی: صوفی که در تنهایی و درویشی زندگی می‌کند، از خانقاه بهره می‌برد، اما شخصی که با رندی آشناست می‌داند که حقیقت میخانه چیست.

هوش مصنوعی: هر چه در زیبایی تو وجود دارد، چشمان بینا چگونه می‌توانند آن را درک کنند یا حتی بدانند که چیست.

هوش مصنوعی: کسی که ارزش و زیبایی لب‌های تو را بشناسد، می‌داند که برای بوسیدن آن چقدر باید هزینه کرد، حتی اگر این هزینه برابر با جان باشد.

هوش مصنوعی: وقتی نسیمی به وزیدن می‌افتد، کسی که مجنون زلف و چهره معشوق است، درمی‌یابد که زنجیر زلف‌های دوگانه چه معنایی دارد.