هوش مصنوعی: خداوندا، این چه نوری است؟ آفتاب چهرهٔ دوست با این زیبایی، اگر چنین چهره‌ای را به خدا نسبت دهی، بسیار نیکوست.

هوش مصنوعی: چشم من غیر از دیدن چهره او به چیز دیگری اهمیت نمی‌دهد، زیرا هر چیزی که در نگاه من می‌آید در واقع جلوه‌ای از چهره اوست.

هوش مصنوعی: بهاری خوشبو از جانب باد صبحگاهی می‌وزد و جانم در تنم زندگی می‌کند. هیچ‌کس نمی‌داند که این نسیم سحرگاهی چه بویی دارد.

هوش مصنوعی: بهتر است به جای نگرانی و حرف زدن درباره فردا، به یاد زیبایی‌هایی که در حال حاضر داریم، متمرکز شویم؛ چرا که من امروز می‌بینم که با دلی شاد، معشوقم در حال حمل کردن چیزی است.

هوش مصنوعی: در چشمم به عنوان پناهگاهی برای خیال او، قدش را به زیبایی سرو در کنار چشمه یا بر کنار جویی تصور کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در آغاز، اهل راز سخنی از او شنیدند و هرجا که می‌نگرم، هنوز همان سخن در خاطر من است.

هوش مصنوعی: هرگاه که به آب می‌روم، لباس زرق و برق را پاک و تمیز می‌کنم و به طور مداوم با خرقه‌ام در میخانه مشغول شست‌وشو هستم.

هوش مصنوعی: کسی که به عشق زیبایی چهره دل نمی‌بندد، ممکن است ظاهری داشته باشد، اما در حقیقت خالی از عطر معانی والاست.

هوش مصنوعی: از نسیم باد بپرسید که زلف و خال آن دختر زیبا چه حالی دارد. او که در بهت و سردرگمی است، گویی از بازی شطرنج و گوسفندها نگران است.