هوش مصنوعی: چشم بیمار تو به قدری جذاب و مست‌کننده است که در ذهن من آرزوی نوشیدن جام و شراب به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: وقتی که سخن از لب زیبای تو در شهر بلند شد، زاهدان کنار نشین هم به سمت شراب ناب روی آورده‌اند.

هوش مصنوعی: دندان‌های تو به قدری زیبا و منظم است که هر بار که به آن‌ها نگاه می‌کنم، نزدیک است تا از شگفتی غرق در لذت شوم.

هوش مصنوعی: آتش عشق تو در دلم شعله‌ور شده است، مانند شمعی که در حال ذوب شدن است و زندگی‌ام از این احساس در تلاطم و هیجان قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: عکس تو در چشمان من شبیه چه چیزی است؟ مانند سایه ی درخت سرو که در آب چشمه منعکس شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از عشق تو دوری کند، ای ترک (یعنی ای جذاب)، همه می‌دانند که او به راه غلطی رفته است.

هوش مصنوعی: از فکر و یاد لب شیرین تو، در می و نوشیدن مداوم، چشم من مانند حبابی در آب می‌رقصد و از هم می‌پاشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که دید اشک‌هایم کمرنگ و دلگیر است، می‌فهمید که در دلم آتش سوزانی وجود دارد که مرا می‌سوزاند و عذاب می‌دهد.

هوش مصنوعی: من به خاطر دوری از چهره‌ات مجذوب تو هستم، اما نمی‌دانم چرا زلف‌های تو در هم ریخته و پریشان است.

هوش مصنوعی: گل لاله‌ای که در دلش سوخته، در واقع در گلی که لباس زیبایی دارد، حس حسادت موج می‌زند. آیا تنها به خاطر زیبایی صورت توست که این پوشش از صورتت کنار رفته است؟

هوش مصنوعی: هر نفسی که می‌کشم، دلم را به میخانه‌های مغان می‌کشاند. آه، چون این لباس پشمی، حجاب و مانع بر روی من افتاده است.

هوش مصنوعی: هر بار که به جذابیت چشم‌های تو فکر می‌کنم، در برابر در ورودی میخانه‌ها، غرق در مستی و خراب شدن، می‌نشینم.

هوش مصنوعی: به خاطر اندوه چهره تو، اشک‌های ناشی از آن را با مژگانم به اطراف می‌پاشم، هر کجا که از چشمان بارانی من، قطره‌های اشک مانند مروارید ریخته باشد.

هوش مصنوعی: چشم بیمار تو وقتی نسیمی را دید، باعث شد که روز و شب در آرزوی مستی و خواب غوطه‌ور شود.