هوش مصنوعی: هستی و وجود ما به شکل و جلوه‌ای است که در محلی که در آن زندگی می‌کنیم، تجلی پیدا کرده است. سرمستی و شعف ناشی از بودن در این دنیا و مکان، از خوشی و لذت‌هایی است که از شراب و میخانه می‌گیریم.

هوش مصنوعی: آب حیات و شراب کوثر، نوشیدنی های پاک و گوارا هستند که بدون درد و غم به ما می‌رسند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به زیبایی و درخشندگی چهره معشوق است. شمعی که نورش از آسمان می‌جهد، به مانند نوری است که صورت معشوق را می‌تاباند و این درخشندگی مثل روشنایی قمر و پرتو پروانه است. در واقع، معشوق به قدری زیباست که از نور و زیبایی فضای اطرافش نیز جلوه‌گری بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: از مکان‌های مقدس و پرستشگاه‌ها دور هستیم، چون وطن واقعی ما جایی است که وحدت و تمامیت را تجربه می‌کنیم و این مکان خانه ماست.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای آسمانی که از قید و بندهای دنیوی رهایی یافته، در واقع چون صدفی است که به دنبال جواهرات درون خود می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر به خوبی به سخن و داستان ما توجه کنی، نتیجه‌اش این است که خداوند به ما سخن گفت و هر چیز از نهادی خاص برمی‌آید.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی از بی‌پولی و کمبود امکانات ندارم، زیرا گنجینه‌ی حقیقی و افتخار من، عشق و وحدتی است که در دل من ویرانه‌ای وجود دارد.

هوش مصنوعی: تمام ذرات جهان منعکس‌کننده تصویر او هستند و منبع نور و روشنایی تجلی چهره دلربای ماست.

هوش مصنوعی: نسیمی در بالای سر ماست که نشان‌دهنده‌ی عظمت و شان ماست و سایه‌ای از حقیقت را با خود به همراه دارد.