هوش مصنوعی: غم تو مانند سلطانی است که بر دل من فرمانروایی می‌کند. دل من پر از درد و رنج است، اما نشانه‌ای از این درد چیست و آن مردی که این درد را تحمل می‌کند کیست؟

هوش مصنوعی: در عشق تو دل من همیشه در خدمت است و برای من، تنها خوشبختی و خوشحالی‌ام به وصل تو بستگی دارد.

هوش مصنوعی: غیر از اشتیاق و فکر کردن به موها و زیبایی تو، دیگر آرزوهای عاشق دلسوخته هنوز جدی و واقعی نشده‌اند.

هوش مصنوعی: ای کسی که سجاده و تسبیح را به نمایش می‌گذاری، دل ما از این دنیای مادی و گرفتارهای آن آزاد و رهاست.

هوش مصنوعی: وقتی کسی که به خاطر شراب روح‌القدس سرمست شده، توبه کند، نشان‌دهنده این است که او از نوشیدن آن شراب دوری می‌جوید و در پی بازگشت به حالت طبیعی خود است.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ات روشنایی روز را به ما می‌بخشد، شب‌های تاریک ما فقط با طلوعی که بدون حضور تو باشد، به پایان نمی‌رسند و همچنان شب باقی خواهند ماند.

هوش مصنوعی: ای کسی که به دنبال شهرت و نام و نشان هستی، درخواست نام و مقام را کنار بگذار. در عشق، بزرگی و کرامت به نام و نشان نیست.

هوش مصنوعی: تا زمانی که رازهای فکرت را درک کردم، قلبم به تماشای تو مشغول شد؛ اشک‌هایم مانند مرواریدها به نظم و ترتیب درآمدند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دنبال بهشت است و هدفش غیر از تو باشد، وصل به تو برای او حرام است و واقعا هم این ارتباط حرام است.

هوش مصنوعی: در اوج ملاقات، جان کلیمت بسیار مشتاق دیدار توست و تنها می‌گوید: «به من خودت را نشان بده» و همزمان به سخن گفتن با تو علاقه‌مند است.

هوش مصنوعی: چهره و ابروی تو مثل محراب نسیم است که با نگاه تو می‌توان به سوی تو روی آورد و چشمان تو به عنوان راهنمایی برای این حرکت عمل می‌کنند.