هوش مصنوعی: نمی‌توان حالت خود را با دیگران در میان گذاشت، چرا که هیچ‌کس به درد و رنج دل من پی نخواهد برد. مانند پروانه‌ای هستم که به شمع وابسته است، اما هیچ‌کس نمی‌داند که این وابستگی چگونه است و چه احساسی را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: از جام می باقی، یعنی من به خاطر لب آن ساقی مست و سرمست هستم. اگر کسی این معنا را نفهمد و همچنان هشیار بماند، به او چه می‌توان گفت؟

هوش مصنوعی: من با کسی غیر از تو به صحبت نمی‌نشینم و راز عشق تو را نمی‌توانم با دیگران در میان بگذارم، چرا که آن‌ها نمی‌توانند اسرار خفی را درک کنند.

هوش مصنوعی: آسان است که انسان خود را به بربندد و جانش را از دست بدهد، اما دانستن رازهای عارف و کوچک نشمردن آن‌ها، کار دشواری است.

هوش مصنوعی: رقیب از لطف و زیبایی تو بی‌نصیب است، و اگر لطف دم عیسی هم حس را نشناسد، حال او اینگونه است.

هوش مصنوعی: در مکانی که صوفی‌ها به عبادت و زهد می‌پردازند، به زاهد بگو که اگر کسی عشق را در عمق این کارها درک نکند، هیچ چیزی از آن بهره‌مند نخواهد شد.

هوش مصنوعی: بلبل به گل زیبای خندان نگاهی دارد و خوشبختی خود را در این می‌بیند که اگر به او خارها را نشان دهند، نمی‌تواند درک کند و احساس کند که چه چیزی در آنجا وجود دارد.

هوش مصنوعی: در مکانی بلند و مشخص، حقیقتی را دریافت کرده‌ام که به شکل ظاهری نیست. اگر ماری این را بفهمد، گنجی بزرگ در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: شعرهای نسیمی مانند معجزه‌ای است که می‌تواند تأثیر زیادی بگذارد، به شرطی که کسی که آن‌ها را می‌خواند، به عمق و شگفتی‌های آن‌ها آگاهی داشته باشد.