هوش مصنوعی: اگر کسی با چهره‌ای پر از محبت به عشق بازگردد، یا اگر کسی با افتادگی و شجاعت در برابر چشمانش سر به زمین اندازد، آن عشق و آن رفتار دل‌انگیز قابل توجه است.

هوش مصنوعی: از زلف زیبایت بر جان و دل من بار می‌کشی و من تا زمانی که زنده‌ام عاشق و وابسته‌ام، حتی اگر این وابستگی سنگین باشد.

هوش مصنوعی: صوفی که لباس پشمی به تن دارد، به خاطر زلف عشق تو، خود را به زحمت می‌اندازد. او که خود را بالاتر از همه می‌داند، چه می‌فهمد ارزش زلف‌های زیبای تو چیست؟

هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی تو، حتی اگر در برابر چشمانت بمیرم، خوشحال‌تر از زندگی‌ام می‌شوم. مرگ در برابر کسی که این‌قدر عزیز و دوست‌داشتنی است، برایم بهتر از عمر طولانی‌ست.

هوش مصنوعی: زاهد ریاکار با ظاهری فریبنده از دیدن نیکان خود را می‌پوشاند. اگر او چهره‌ای زیبا و نیکو را دیده باشد، آیا باز هم چنین اعمالی انجام خواهد داد؟

هوش مصنوعی: دشمن هر لحظه می‌تواند به من آسیب برساند، اما من هرگز از حمایت و دامن یارم دست نخواهم کشید.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی با جان و دل به وصال زلف او برسی، پس این آرزوی بی‌فایده را رها کن و به چنین گردابی نرو.

هوش مصنوعی: هر حلقه از موهای تو مانند بندی به گردن من است و من چگونه می‌توانم از چنین گرفتاری رهایی یابم؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم از احساس می‌خوارگی دور شوم، اما نمی‌توانم جلوه آن دو چشم مست را از دل بیرون کنم. این خماری به قدری عمیق است که رهایی از آن دشوار است.

هوش مصنوعی: هرچند که نگاه تو باعث آزار دیگران است، اما من چگونه می‌توانم از ظلم و ناهی نرم‌خویان غمگین شوم؟

هوش مصنوعی: دل نمی‌خواهد حتی یک لحظه بدون حضور تو باشد؛ آری، بدون چنین غمی، چه کسی می‌تواند این‌قدر جذب و شیفته باشد؟

هوش مصنوعی: اگر زلف و چهره‌ای如此 زیبا نمی‌بود، آن بت‌پرست در نماز خود به حق نزدیک نمی‌شد.