هوش مصنوعی: ای محبوب، چهره‌ات همچون چهره‌ی خداست. به اندیشه‌ام نگاه کن و از چهره‌ات مانند یک کتاب مقدس برای من پیشگویی کن.

هوش مصنوعی: دوست نیمه‌جانم را با نازش به درد آورد، اما من او را بخشیدم. حالا نگاه کن که چگونه بی‌رحمانه با من رفتار می‌کند، در حالی که من به او عشق و وفاداری می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر کسی که عطری خوش دارد و زلف‌هایش زیباست، درباره اشتباهات تو سخن بگوید، روی سیاه او را یادآوری کن و بگو به زلف‌های من نگاه کند.

هوش مصنوعی: مردم وقتی پیش تو احساساتی شدند و اشک ریختند، به آرامی گفتند: به اشک من نگاه نکن، بلکه ببین که آن مشک آب آور اسیر و دلتنگ است.

هوش مصنوعی: محبوب من با لبان شیرینش مرا کشت و دوباره زنده کرد. ببین چه کارهایی برای من انجام داد!

هوش مصنوعی: لب‌های زیبای تو به من عشق و محبت بخشید، اما در عوض، سرنوشت و بخت من را ببین و ارزش و جایگاهم را در این رابطه درک کن.

هوش مصنوعی: دلم همیشه برای زیبایی و لطافت زلف‌های تو تنگ شده است، ای خوشبختی! حالا در ذهنم تصاویری گوناگون و خیال‌های مختلفی شکل گرفته که نشان‌دهنده اشتباهات من هستند.

هوش مصنوعی: از نصیب من قسمت نشد که به دامن وصالت برسم و زندگی‌ام مانند آتش، سخت دردآور و سوزان شده است. حال و هوای من را ببین.

هوش مصنوعی: به خیال و گمان‌های بی‌اساس اهمیت نده و صرفاً به چهره محبوب من نگاه کن. زیبایی او برای من مانند زیبایی خداوند است.

هوش مصنوعی: عشق را با تمام وجود بپذیر و بی‌پروا همچون نسیم در آسمان باش. به یاد داشته باش که در هر حال، بودن عشق در وجود تو را از یاد نبر.