هوش مصنوعی: آن کسی که چهره‌اش از زیبایی مانند ماه به طور پنهان و رازآلود دیده می‌شود و صبحگاهان از دل لباسش نور آفتاب به زندگی‌اش تابیده می‌شود.

هوش مصنوعی: به او گفتم: چرا بر روی صورتت دانه‌های شبنم مشاهده می‌شود؟ او به آرامی خندید و پاسخ داد: اینها از گل گلاب به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: آن کسی که در مقابل چشمان تو خود را زاهد و پرهیزگار می‌داند، اگر تو لباس زهدش را کنار بزنی، شراب و لذت‌های زندگی از درون او بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: کی می‌توانی از لبانت بیرون بیاوری بوسه‌ای که گفتید، زیرا این کار مانند این است که بگویی آب حیات از سراب می‌تواند بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم داستان عشق تو را با ساز و آهنگ بگویم، ناله‌های غم‌انگیز از ساز و آهنگ جاری خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر دل از شدت درد و ناراحتی خون گریه کند، روح انسان غذایی برای خود فراهم می‌کند و آن خون که از کباب به بیرون می‌آید مانند نیرویی برای آتش است.

هوش مصنوعی: با امید دیدن چهره‌اش، در روز رستاخیز، مانند نرگس از خاک خارج خواهد شد، مست و خراب.