هوش مصنوعی: ای دهان تو مثل پسته‌ای است که در حال خندیدن است و پایهٔ تو، چشمهٔ حیات من است.

هوش مصنوعی: موهای تو و چهره‌ات، ای خورشید زیبایی، شب قدر و ماه درخشان من هستند.

هوش مصنوعی: زندگی و جان من را فدای زیبایی تو می‌کنم، چون زیبایی‌ات برای من شیرین‌تر از جان خودم است.

هوش مصنوعی: من تا زمانی که باغ تو وجود دارد، در بهشت جاودان زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: علاج و درمان من درد تو است، ای درمانگر درد بی درمان من.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند آتش است و هر لحظه از دل آتشین و سوخته‌ی من بخار و دود به آسمان بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: روز خوشبختی من بدون تو به شدت تیره و تار شده است، ای روشنی چشم من که در حال گریه‌ای.

هوش مصنوعی: نگرانم که به خاطر ناراحتی‌ات، اشک‌هایم مانند طوفانی بزرگ به راه بیفتند و قلبم را دچار هیجان و آشفتگی کنند.

هوش مصنوعی: سنبله‌ات هر زمان آتش عشق را بر دل مجروح و سرگردان من می‌افکند.

هوش مصنوعی: دل من به شدت چون کباب بر روی آتش می‌سوزد، چرا که غم عشق تو به مهمانی من آمده است.

هوش مصنوعی: زلف‌های تو با نسیمی درهم آمیخته است، ای زیبایی که دین و ایمان من به تو وابسته است.