هوش مصنوعی: عشق تو مرا در آتش غم فرو برد زمانی که عشق تو سبب شد در دنیا هرج و مرج و آشوبی به پا شود.

هوش مصنوعی: وقتی چشمان تو با ظرافت و ناز مرا هدف قرار دادند، گفتم که شاید مشتری هم نگاهی به من بیندازد و از کمان خود تیر بیندازد.

هوش مصنوعی: اگرچه زلف تو مرا به آتش می‌کشاند، لب تو همچون سخنی است که در تمام زبان‌ها منتشر شده است.

هوش مصنوعی: صبح زود که با نسیم ملایم همراه است، از زیبایی و جذابیت زلف‌های تو، بوی خوشی در فضا پخش شده و هوای اطراف را عطرآگین کرده است.

هوش مصنوعی: صدف به خاطر شیرینی لبت باز شده و از آن دانه‌های مروارید را مانند باران به دهان تو ریخته است.

هوش مصنوعی: کسی که زیبایی تو را با ماه مقایسه می‌کرد، وقتی به تو نگاه کرد و سپس به آسمان، از این مقایسه خجالت کشید.

هوش مصنوعی: در برابر درگاه تو، کسی که همچون پرده‌ای سر خود را بر زمین گذاشت، سزاوار احترام و پذیرش تو شد.

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو همیشه و همواره درخشان است، و من نمی‌توانم حتی برای یک لحظه نگاه از روی تو بردارم.

هوش مصنوعی: جزو لایتجزا تنها در نظر حکیم وجود ندارد، مگر اینکه صحبت‌های تو او را به این فکر واداشته باشد.

هوش مصنوعی: عقل به دور لعل تو می‌چرخد مانند پرگار و در این بین، درباره نقطه‌ای غیرواقعی صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه بدن انسان دچار آسیب و شکستگی می‌شود، اما اهمیتی ندارد؛ چون باد رحمت و لطف تو او را به سواحل جدیدی می‌برد.

هوش مصنوعی: از نسیم بپرس که حال چشم‌ها و موهای معشوق چگونه است و ببین که چگونه خستگی عشق، انسان را به دو فکر و اندیشه‌ی پریشان دچار کرده است.