هوش مصنوعی: برای دیدن دوست، باید با چشمانی پر از اشک و غم رفت، زیرا نمی‌توان با دستانی بی‌روح و بی‌احساس به آن مکان مقدس نزدیک شد.

هوش مصنوعی: اگر نشانه‌ای از عشق داری، باید در مسیر عاشقی قدم برداری، زیرا این راه بسیار پرخطر است و بدون نشانه نمی‌توان به آن ادامه داد.

هوش مصنوعی: ای دل، تو از تاریکی موهایش به سوی ماه چهره‌اش رفتی، همین کافی است که سفر یک‌ماهه را در نیمه‌شب طی کنی.

هوش مصنوعی: به طرف کوی او می‌روم، چون رنگ سبز خط گرد چهره‌اش نمایان شد. به میان سبزه‌ها می‌خواهم بروم و در باغ stroll کنم.

هوش مصنوعی: اگر با دل راست و خالص، و با عشق واقعی گام به جلو بگذاری، می‌توانی به راه‌های مقدس و روحانی دست یابی، چراکه تنها کسانی که با صداقت و یک‌رنگی حرکت کنند، به مقصد نهایی می‌رسند.

هوش مصنوعی: وقتی که آهم به یاد او بلند می‌شود، دیگر نمی‌توانم آن را خاموش کنم. ای اشک، باید با عشق به نزد او بروم و احساساتم را بروز دهم.

هوش مصنوعی: اگر به دیدارش نسیمی از بهشت بوزد، عجیب نیست؛ زیرا اگر در دنیا صورت بهشت وجود داشته باشد، می‌توان به دوزخ هم رفت.