شمارهٔ ۲۰۲
ای که نگذشتی ز رویش بر صراط مستقیم
تا ابد مردود و گمراهی چو شیطان رجیم
«خالدین » خال سیاهش دان و جنت «وجهه »
تا ببینی حسن حق در جنت آباد نعیم
گر ز «الرحمن عل العرش استوی » داری خبر
از در طه درآ ای طالب رب رحیم
گر تو هستی از بنی آدم بگو با من که چون
هست آدم باء بسم الله الرحمن الرحیم
مؤمن است آیینه مؤمن ببین گر مؤمنی
در هوالمؤمن جمال دوست، تا باشی سلیم
در جهان از امر و خلق و کن فکان و هرچه هست
آدم است آیینه ذات خداوند قدیم
گر نبودی مظهر ذات خدا، آدم کجا
مستحق «اسجدوا» گشتی ز علام علیم
آتش رخسار آدم بود بی روی و ریا
آن که می گفت از درخت انی اناالله با کلیم
خلعت «لاخوف » درپوش از «هوالفضل المبین »
تا به حق ره یابی و ایمن شوی از خوف و بیم
مصحف حق است رویش چشم و ابرو سوره ها
قامت و زلف و دهانش چون الف لام است و میم
بر نسیمی چون ز فضل حق در جنت گشود
میخورد با حور و غلمان سلسبیل از جام سیم
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای که نگذشتی ز رویش بر صراط مستقیم
تا ابد مردود و گمراهی چو شیطان رجیم
هوش مصنوعی: ای کسی که از زیبایی او عبور نکردی و در مسیر درست قرار نگرفتی، همیشه پس زده و گمراه خواهی بود مانند شیطان رانده شده.
«خالدین » خال سیاهش دان و جنت «وجهه »
تا ببینی حسن حق در جنت آباد نعیم
هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که در بهشت، خال سیاه یک زیبایی خاص است و همچنین چهرهات، تا بتوانی زیبایی حقیقی را در بهشت پر رونق و خوشبختی مشاهده کنی.
گر ز «الرحمن عل العرش استوی » داری خبر
از در طه درآ ای طالب رب رحیم
هوش مصنوعی: اگر از آیه «الرحمن علی العرش استوی» مطلع هستی، وارد درگاه خداوند رحیم شو.
گر تو هستی از بنی آدم بگو با من که چون
هست آدم باء بسم الله الرحمن الرحیم
هوش مصنوعی: اگر تو از نسل آدمی، به من بگو که چطور ممکن است آدمی باشد که با نام خداوند بخشنده و مهربان آغاز میشود.
مؤمن است آیینه مؤمن ببین گر مؤمنی
در هوالمؤمن جمال دوست، تا باشی سلیم
هوش مصنوعی: اگر بخواهی به حقیقت ایمان پی ببری، به رفتار و صفات مؤمنان دیگر نگاه کن. وقتی چهرهی مؤمنان را با محبت و زیبایی خداوند در نظر بگیری، راهی برای پاکی و سلامت روحیات پیدا خواهی کرد.
در جهان از امر و خلق و کن فکان و هرچه هست
آدم است آیینه ذات خداوند قدیم
هوش مصنوعی: در این جهان، همه چیز از فرمان خدا و آفرینش او ناشی میشود و در واقع، آدم به نوعی نمایانگر و آینهای از ذات و وجود خداوند قدیم است.
گر نبودی مظهر ذات خدا، آدم کجا
مستحق «اسجدوا» گشتی ز علام علیم
هوش مصنوعی: اگر انسان مظهر خداوند نبود، چگونه میتوانست مستحق سجده (احترام و پرستش) قرار بگیرد، در حالی که خداوند به علم و علمای خود واقف است؟
آتش رخسار آدم بود بی روی و ریا
آن که می گفت از درخت انی اناالله با کلیم
هوش مصنوعی: چهرهی انسان مانند آتش است و بدون ظاهر سازی و فریب، کسی که حقیقت را بیان میکند همانند موسی است که از درختی ندا میرسد.
خلعت «لاخوف » درپوش از «هوالفضل المبین »
تا به حق ره یابی و ایمن شوی از خوف و بیم
هوش مصنوعی: برای اینکه به حق برسی و از ترس و نگرانی مصون بمانی، باید لباس ایمنی و آرامش را که از فضل روشن الهی به تو داده شده، بپوشی.
مصحف حق است رویش چشم و ابرو سوره ها
قامت و زلف و دهانش چون الف لام است و میم
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و شکل ظاهری معشوق اشاره دارد. صورت معشوق مانند کتابی مقدس است که چشمانش پر از حقایق و زیباییهاست. ابروانش همانند سورههای قرآن، با قامت و زلفش هماهنگ بوده و دهانش نیز همچون حروفی زیبا، دل را مجذوب میکند. به طور کلی شاعر در اینجا زیبایی و جلوههای ظاهری معشوق را با معانی عمیق و بار معنایی خاصی پیوند میزند.
بر نسیمی چون ز فضل حق در جنت گشود
میخورد با حور و غلمان سلسبیل از جام سیم
هوش مصنوعی: نسیمی از نعمتهای الهی در بهشت وزید، و در این بهشت با حوریها و پسران جوان، جویبارهای شیرین مینوشیدند و از جامهای نقرهای میاشامیدند.