هوش مصنوعی: صبح فرا رسیده و چهره زیبای آن نمایان شده است، بیایید جام را به دست بگیریم و از نگرانی‌ها و غصه‌ها فاصله بگیریم. بیایید این می‌گسار پرشور را رها کنیم و به خوشگذرانی بپردازیم.

هوش مصنوعی: ای صوفی که در گوشه‌ نشسته‌ای، تا کی می‌خواهی با رندی و خوش‌گذرانی بی‌خبر باشی؟ چرا بدون درک عمیق، در فکر اندیشه‌های بی‌حاصل و سرسام‌آور هستی؟

هوش مصنوعی: فرصت امروز را از دست نده و زمان را بیهوده صرف نکن. نگاهی به ظلمی که روزگار بر تو می‌کند، بینداز و در برابر آن، حق خودت را طلب کن.

هوش مصنوعی: ای چرخ روزگار! از خاک من طلا بساز تا جامی درست شود که لبم از آن لعل شیرین مزه پر شود.

هوش مصنوعی: او امروز روزه‌دار و پرهیزکار است، اما نگران آینده‌اش در روز قیامت است و از شرم این نام نیک در نزد مردم فزع دارد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانی از اعمال خود سخن بگویی در حالی که بتخانه‌ای در زیر بغل داری؟ ای کسی که همیشه مشغول عبادت هستی، اما در حقیقت، آلهه‌های خود را پرستش می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای شمع، اگر روزی بادی خوش را احساس کردی، یک شب در جمع دل باخته‌ها از عاشق دلتنگ، پیامی به معشوق برسان.

هوش مصنوعی: ای کسی که زلفت چون شب تار است، بخت بدشگون من چه زمانی می‌تواند روزی را ببیند؟ وقتی که زیبایی چهره‌ات مانند صبح روشنی می‌بخشد، شب را به حالت شام درمی‌آورم.

هوش مصنوعی: ای کسی که به فردا مغرور شده‌ای، به بهشت و وعده‌هایش فریب مخور، زیرا من امروز معشوق زیبای خود را به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: ای زلف و خال تو، که مانند یک شکارچی به دل و جانم حمله کرده‌ای، چقدر خوب به دام عشق من افتاده‌ای!

هوش مصنوعی: به دلیل اندوه و غم، قد و قامت من به شدت تغییر کرده و مثل حرف «ل» خمیده شده است. در شب نمی‌توانم زیبایی آن الف را مشاهده کنم که با این لام همراه است.

هوش مصنوعی: در آغاز زمان، خاک با نسیم و عطر شراب ترکیب شد. ای ساقی زیبا، آن آب رنگین و داغ را برای ما بیاور.

هوش مصنوعی: من با جوانان می‌نوشم و این کار باعث می‌شود که آرزوهایم زنده شود و کودکان به دنبال من بیفتند، در حالی که من یک پیرمرد دلگیر و نوشیدنی‌خوار هستم.