هوش مصنوعی: دل من از پوشیدن لباس آبی (خرقه‌ی آبی) خسته شده است. چه کار کنم؟ ای ساقی، یک جام به من بده تا بتوانم این لباس را رنگین و زیبا کنم.

هوش مصنوعی: به یاد چشم‌های سرشار از مستی دوست، جام پر از نوشیدنی‌ای را برافرازنده‌ام تا حالت مادی خودخواهی را از خود دور کنم.

هوش مصنوعی: ای نسیم، زنجیر و تاب موهای لیلی کجاست؟ تا بتوانم درمانی برای این دل بیچاره مجنون پیدا کنم.

هوش مصنوعی: شب گذشته چشمانم با خیال او صحبت کردند و به من گفتند که از مشکلاتم بگذرم. گفتند که بدون قایق هم می‌توانم از کنار رودخانه عبور کنم.

هوش مصنوعی: اگر از سینه‌ی پر درد خود دودی از آه بلند کنم، کوه را به ناله‌های دل‌سوزی‌ام همانند هامون پر از درد و اندوه خواهم کرد.

هوش مصنوعی: دلم برای لب‌های سرخ او به شدت تنگ شده است. ای ساقی، یک جام شراب بیاور تا بتوانم جانم را از شور و عشق آتشینی که درونم شعله‌ور است، سیراب کنم.

هوش مصنوعی: ساقی به من می‌گوید شراب بنوش، ولی ناصح به من می‌گوید پرهیز کن. حالا من چه کار کنم؟ به سخن ساقی گوش کنم یا نصیحت ناصح را؟

هوش مصنوعی: دل شیدای من مانند وحشی به کسی وابسته نمی‌شود و نمی‌دانم چگونه می‌توانم آن پری‌چهره را جادو کنم تا به من توجه کند.

هوش مصنوعی: شما که می‌گویی باید از زیبایی‌های دل‌نشین چشم‌پوشی کرد، اگر این کار گناهی است، من با کمال میل آماده‌ام که این گناه را بیشتر کنم.

هوش مصنوعی: من از محبوبم دور شده‌ام و شانس خوبی هم ندارم. آیا باید فریاد کمک بزنم از این بدبختی خود یا از بی‌رحمی زمانه شکایت کنم؟

هوش مصنوعی: به خاطر سنگینی غم، کمرم خم شده و در عین حال با نسیمی مانند هلال به آرامی حرکت می‌کنم. آیا باید به این حالت مانند دالی بنگرم یا اینکه آن را به زیبایی ابروی تو تشبیه کنم و به آن نام نون بدهم؟