هوش مصنوعی: من یک گنجینه‌ی بی‌نظیر هستم که در هیچ جایی نمی‌توانم جای بگیرم. بالاتر از جسم و روح هستم، اما در جسم و روح هم نمی‌توانم محصور شوم.

هوش مصنوعی: عقل و خیال انسان نمی‌توانند به درستی مرا درک کنند و از همین رو، من در تصورات و اندیشه‌های آن‌ها نمی‌گنجم.

هوش مصنوعی: من بسیار وسیع و نامحدود هستم و هیچ مرز و محدوده‌ای برایم وجود ندارد. مانند سیلی بزرگ و پرقدرت هستم که در یک مجرای کوچک جا نمی‌گیرم.

هوش مصنوعی: من نشان‌دهنده تمام آفرینش هستم و جلوه‌گر خصوصیات و ویژگی‌های هستی. مثل یک خورشید می‌باشم که در آسمان، نمی‌توانم در محدودیت‌ها جای بگیرم.

هوش مصنوعی: من در صبح روز ایمان و یقین به وجود دارم؛ در من هیچ‌گونه شک و تردیدی وجود ندارد و نمی‌توانم در دایره‌ی شک جا بگیرم.

هوش مصنوعی: من بهشت و نعمت هستم، من رحمت و مهربانی هستم. من گوهر با ارزشی هستم که در دریا و معدن جا نمی‌گیرم.

هوش مصنوعی: من عشق و جانم را از همه چیز مهمتر می‌دانم و زندگی‌ام را بی‌نیاز از نشانی می‌بینم. من همچون شاهی هستم که بدون نشانه‌ای شناخته می‌شوم و در هیچ نشانه‌ای نمی‌گنجم.

هوش مصنوعی: من اصل و اساس فضیلت هستم، من از نسل فضیلت هستم، من عدالت را در دستان خود دارم و در هیچ زمان و مکانی نمی‌توانم محدود شوم.

هوش مصنوعی: من کتابی ارجمند و گرانقدر هستم که در دل خود فضیلت و اهمیت زیادی دارم. آنچنان بزرگ و برجسته هستم که هیچ مقامی نمی‌تواند همه‌ی ویژگی‌ها و عظمت من را در خود جای دهد.

هوش مصنوعی: من نماینده‌ی حرف "کاف" و "نون" هستم، بدون هیچ دلیلی صحبت نمی‌کنم و در حالت سکوت به سر می‌برم. عقاید و احساسات من در کلام نمی‌گنجند.

هوش مصنوعی: من خودم مانند سفره‌ای بزرگ و پربار هستم که نعمت‌ها و زیبایی‌های فراوانی را در خود جای داده‌ام، اما در عین حال نمی‌توانم محدود به هفت خوان زندگی شوم.

هوش مصنوعی: من به زبان فصیح صحبت می‌کنم و همواره در کنار دوستانم هستم. اما نمی‌توانم در واژه‌ای خاص به طور کامل توضیح دهم.

هوش مصنوعی: من مثل یک تکه آفتاب هستم که در دلم حرف‌های زیادی دارم و به نوعی ناب هستم. من آن‌قدر بزرگ و مهم هستم که نمی‌توانم در دهان کسی جا شوم.

هوش مصنوعی: ای نسیم ملایم، جان من به تو وابسته است. درک کن که وصف من چقدر عمیق است و نمی‌توانم همه آن را در کلمات بیان کنم.