هوش مصنوعی: من زیبایی رحمان را در چهره‌اش شناخته‌ام و چشمه حیات را از آب‌روی او فهمیده‌ام.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه صبح هنگام بادی که می‌وزد، بویی دلنشین و زنده‌کننده دارد و به من نمی‌گوید که این بو از کجا یا متعلق به کیست، من به‌خوبی حس کرده‌ام که چه بویی است.

هوش مصنوعی: در کوی عشقم، خاک‌روب (شخصی که خاک و کثافات را جمع می‌کند) به حقیقت مانند نسیم صبحگاهی است و من از زمانی که از دلیری و ارادت او به مسیر عرفان آگاه شدم، درک کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای زاهد، از آن مطالب بیهوده و پیچیده نگو که من هر چند آدمی آزاد و بی‌مقدار هستم، ولی نتیجه این صحبت‌ها را به خوبی می‌دانم.

هوش مصنوعی: از جان خود کناره‌گیری کردم و به دنبال وصالی هستم. به دل عشقم پیوستم و مسیر جستجو را به خوبی می‌شناسم.

هوش مصنوعی: ای عزیزان، داستان‌های واعظ را پیش من نگویید، زیرا من به خوبی فریب و جادوگری آن قصه‌گو را می‌شناسم.

هوش مصنوعی: اگر من از فریب و نفاق آگاه نیستم، بر من ایرادی نگیر که من فقط هنر عشق و می‌گساری را یاد گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر جان تو از کلام من بهره‌مند شود، حتی اگر قسمتی کوچک از ویژگی‌های آن شخص با اخلاق نیک را بگویم، این را خواهی یافت.

هوش مصنوعی: دل را به زلف و غبغب معشوق سپردم، چون می‌دانم که عشق ناگزیر است از چنین بازی و چالش‌هایی.

هوش مصنوعی: ای کسی که می‌گویی به خاطر عشق او به خطر می‌افتی، بدان که من نادان نیستم و این حقیقت را به خوبی می‌شناسم.

هوش مصنوعی: من مانند نسیمی پاک شده‌ام؛ از لباس و سجاده‌ام دستم را به نام خدا درمی‌آورم. حالا می‌دانم که چه خوب و زیباست این پاکی و تجدید.