هوش مصنوعی: دلبر به آرامی و زیبایی به باغ می‌رود، در وقتی که گل‌ها شکفته‌اند. گل‌ها به چهره‌اش می‌بالند و لب‌هایش مانند گل‌های زیبا می‌درخشد. قامت او همچون سرو باغی و خوشبو است.

هوش مصنوعی: تو در دل تو با شوخی ارتعاشی مثل صدای نرمی داری و احساساتت مانند سنگ مرمر محکم است. زبانت هم چون بلبل شیرین و روان است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف تضاد بین سنگینی و سبکی می‌پردازد. بیان می‌کند که هنگامی که سنگینی مانند آنچه بر سر است، وجود دارد، به یک‌باره باد تندی می‌وزد و چمن را پر از صدا می‌کند. در اینجا، تصاویری از طبیعت و تغییرات جوی به تصویر کشیده شده است، که فضایی زنده و پرتحرک را ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره‌اش به آرامی درخشنده است و هر لحظه با ستایشش افزوده می‌شود. زیبایی او مانند اسبی سرکش است که دل‌ها را به دام می‌اندازد و دل را به اشتیاق می‌کشاند.

هوش مصنوعی: تو از وجود او بی‌خبر هستی و در پی او نمی‌گردی. نسیمی که به چهره او برخورد کرده، در چرخه‌ای بی‌پایان افتاده است.