هوش مصنوعی: من از شراب زیبایی یارم مست و شگفت‌زده‌ام و از چشمانش سرشار از خواب و افسانه. ای ساقی، برای این مست دردگرفته، پیمانه‌ای پر از شادی بیاور.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو به پای دار کشیده شود، ای عاشق، دمی آنجا بمان و مانند مردان درآ، زیرا که هیچ چیز در این عالم ثابت نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: عارفی که از اسرار "من هستم" آگاه شد، وقتی در معرض سرزنش قرار گرفت، مانند منصور حلاج به او بگو که این مسیر حق است.

هوش مصنوعی: من از رقابت با دیگران نگرانی ندارم، چون وقتی می‌بینم عشق من با دستانی زیبا به ماجرا دل سپرده، همه چیز برایم معنا پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر سپردن و وفاداری به زلف یار نکن، زیرا عهد و پیمان خوبان همیشه پایدار نیست، ای دل.

هوش مصنوعی: من در دریای نور غرق هستم، تا زمانی که یک ذره از تابش خورشید را بر چهره آن سرو بلند قامت و زیبا دیدم.

هوش مصنوعی: من به غیر از حساب زلف و خال تو، به هیچ کار دیگری مشغول نیستم و در پیشگاه حق، این تنها دلیل من در روز حسابرسی است.

هوش مصنوعی: آن درختی که خدای بزرگ را تسبیح می‌کرد، میوه‌اش بر سر توست، ای ماه جان که بارش را به دوش می‌کشی.

هوش مصنوعی: کسی که در عشق تو از هر دو جهان دل و جانش را رها کرده، چگونه می‌تواند به کار دیگری مشغول شود؟ چگونه دستش به انجام کاری خواهد رفت؟

هوش مصنوعی: اگر کسی در تنهایی خود به توصیف زیبایی و عطر موهای معشوق از نسیم صبح گوش دهد، مجنون و شوریده حال می‌شود.

هوش مصنوعی: نسیمی از الطاف الهی وزیدن گرفته و روحی تازه به صوفی دل‌مرده دمیده است. بنابراین، دیگر او را در غم و اندوه نگه‌ ندارید و اجازه دهید از زندگی لذت ببرد.