هوش مصنوعی: واضح است که شخصی که می‌گوید «چهره‌ی ماهی در کنار ماست»، این را به درستی عنوان می‌کند و حق مطلب را ادا می‌کند.

هوش مصنوعی: سرو، یار، می‌پرسد: اگر او عاشق ما نیست، پس چرا پایش در گل است؟

هوش مصنوعی: سنبل به زیبایی و حسن خود اشاره می‌کند و می‌گوید که این زیبایی و خوش‌اندامی از آن اوست. اگرچه در حالت خاصی نشسته، اما هنوز هم درستی و زیبایی خود را حفظ کرده است.

هوش مصنوعی: به دل گفتم که فقط به عشق یک نفر توجه کن، اما دل می‌گوید که او دو حالت دارد.

هوش مصنوعی: وقتی از دل خود می‌پرسم که غم تو کیستی؟، او پاسخ می‌دهد که من آشنا هستم.

هوش مصنوعی: من از او می‌پرسم که کجاست و او از من می‌پرسد که کجایم.

هوش مصنوعی: هر کس که درباره زیبایی و چهره‌اش سوال کردم، گفت این چهره مانند جامی است که تمام زیبایی‌های جهان را در خود دارد.

هوش مصنوعی: هرکسی که توانسته باشد معنای واقعی او را درک کند، در حقیقت به خداوند پی برده است.

هوش مصنوعی: موهای زیبای او را با عطر مشک توصیف می‌کنم، اما او با بی‌توجهی می‌گوید: «همه چیزهایی که در ذهنت دارم، اشتباه است.»

هوش مصنوعی: به او گفتم: حاجتم را برآور، او از لبش گفت که «این کار حاشا از خداوند جایز است».

هوش مصنوعی: چشمان زیبا و جذاب او از خواب بیدار نشده و هیچ نوع مشکلی ایجاد نکرده است.

هوش مصنوعی: عشق و وصال محبوبم برای من بسیار ارزشمند و گرانبهاست، به طوری که حتی یک لحظه از آن برایم از کل دنیا مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: او با ابرو، خط، زلف و چهره‌اش می‌گوید که هر روزی که به هم می‌رسیم، روز وصال و دیدار است.

هوش مصنوعی: لب جان‌پرورش نسیمی را به گونه‌ای توصیف می‌کند که تحت تأثیر زیبایی چشم‌هاست. به بیان دیگر، زیبایی و جذابیت آن چشم‌ها باعث شده تا احساسی عمیق و دلنشین در دل او ایجاد شود.