هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به نقشه و فریب بزرگ است که فرستاده‌ای مانند گرگ به سوی مردم آمده است. این فرد، به ظاهر بی‌خطر و شاید حتی دوست‌دار به نظر می‌رسد، اما در واقع نیت بدی دارد و در پی نیرنگ و ضعیف کردن دیگران است.

هوش مصنوعی: در کنار طهمورث شاه اروند، بسیار درباره آن کاخ سخنانی گفته شد.

هوش مصنوعی: اینگونه بگو: مواظب باش که دل‌ت را از دردها جدا نکن، و با مشکل و دشواری‌ها جنگ نکن و اطرافت را آلوده نکن.

هوش مصنوعی: خورشید هرگز با او نمی‌درخشد، همان‌طور که جنگجویان دلاور، همانند پلنگ، در میدان نبرد به نبرد می‌پردازند.

هوش مصنوعی: او جان خود را فدای ما کرد و با کمال بخشش، برای ما بهترین لباس و کمربند زرین را فراهم آورد.

هوش مصنوعی: ما هر شب به خوشحالی به هم می‌پیوندیم و با موسیقی و آواز شاداب می‌مانیم.

هوش مصنوعی: اگر او را به این شکل در مهمانی ببینی، متوجه می‌شوی که او در میدان جنگ هم با شجاعت و توانمندی حاضر است.

هوش مصنوعی: به جلو بیا و خود را آماده خواهش کردن کن و قبل از هر چیز به کار او فکر کن.

هوش مصنوعی: دل او خالی از هر گونه بدی است و در دلش جنگی میان خرد و شجاعت و هوش و استحکام وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر او را مانند نوشاد به سختی و تلاش بکشی، همت و اراده‌ات به عنوان گنج و ثروت باقی می‌ماند، و همت تو مانند تاج و زر خواهد درخشید.

هوش مصنوعی: اگر از راه راست منحرف شوی، به زحمت و درد دچار خواهی شد. در آن زمان نه سر، نه دیپلم، نه مقام و ثروتی برایت باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: با جنگیدن با یک جنگجوی قوی و ماهر، خود را در سختی و بحران قرار نده، چون ممکن است به عواقب بدی دچار شوی.

هوش مصنوعی: هر کس که این نقشه را شنید، متوجه شد که شمشیر خود را در نیام باقی گذاشت.

هوش مصنوعی: او به درخواست بزرگان نزدیک خود را دعوت کرد و در گنجینه را باز کرد و طلا بر روی آنان پاشید.

هوش مصنوعی: برگ بزرگی را به سوی آن جنگجوی بزرگ و نیرومند فرستادند.

هوش مصنوعی: از پارچه‌های گرانبها و سکه‌های طلا، از خز و حریر، و همچنین از جواهرات و خوشبوکننده‌ها، تاج و تخت.

هوش مصنوعی: شاه به آرامی و با نظم وارد شد و به پهلوانان سپاه نزدیک شد.

هوش مصنوعی: زنرگس از گردن کفن‌ها آویزان شده و گل‌هایش از خون دل ریخته شده است.

هوش مصنوعی: همه افراد تمام دلشان را به خواهش و تمنا سپرده‌اند و یکی یکی از سر و خیالات خود دور کرده‌اند.

هوش مصنوعی: فرامرز به آنها رحم کرد و به مهربانی آنها را نزد خود آورد و برایشان جایی فراهم کرد.